بخش اول: كيفيت پيدايش و نشو و نماى شيعه‌

آغاز پيدايش شيعه و كيفت آن:

آغاز پيدايش شيعه را كه براى اولين بار به شيعه على عليه السلام (اولين پيشوا از پيشوايان اهل‌بيت عليهم السلام) معروف شدند همان زمانِ حيات پيغمبراكرم‌بايد دانست و جريان ظهور وپيشرفت دعوت اسلامى در بيست‌وسه سال زمان بعثت موجبات‌زيادى در برداشت كه طبعاً پيدايش چنين جمعيتى را در ميان ياران پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله‌ [1] ايجاب مى‌كرد.

1. پيغمبر اكرم در اولين روزهاى بعثت كه به نص قرآن مأموريت يافت كه خويشان نزديك‌تر خود را بدين خود دعوت كند [2] صريحا به ايشان فرمود كه هر يك از شما به اجابت دعوت من سبقت گيرد وزير و جانشين و وصى من است على عليه السلام پيش از همه مبادرت نموده اسلام را پذيرفت و پيغمبر اكرم ايمان او را پذيرفت و وعده‌هاى خود را [3] تقبل نمود. عادتاً محال است‌

[1] . اولين اسمى كه در زمان رسول خدا پيدا شد شيعه بود كه سلمان و ابوذر و مقداد و عمار با اين اسم مشهور شدند. «حاضر العالم الاسلامى، ج 1، ص 188»

[2] . شعراء، آيه 215

[3] . در ذيل اين حديث على عليه السلام مى‌فرمايد: من كه از همه كوچك‌تر بودم عرض كردم: من وزير تو مى‌شوم پيغمبردستش را به گردن من گذاشته فرمود: اين شخص برادر و وصى و جانشين من مى‌باشد بايد از او اطاعت نماييد مردم مى‌خنديدند و به ابى‌طالب مى‌گفتند: تو را امر كرد كه از پسرت اطاعت كنى. «تاريخ طبرى، ج 2، ص 63؛ تاريخ ابى‌الفداء، ج 1، ص 116؛ البداية و النهاية، ج 3، ص 39؛ غاية المرام، ص 320»