6. بيانى ديگر.

7. استمرار و توالى آفرينش.

انسان از روح و بدن مركب است‌

كسانى‌كه به معارف اسلامى تا اندازه‌اى آشنايى دارند مى‌دانند كه در خلال بيانات كتاب و سنت سخن روح و جسم يا نفس و بدن بسيار به ميان مى‌آيد و با اين‌كه تصور جسم و بدن كه به كمك حس درك مى‌شود تا اندازه‌اى آسان است تصور روح و نفس خالى از ابهام و پيچيدگى نيست.

اهل بحث از متكلمين و فلاسفه شيعه و سنى در حقيقت روح نظريات مختلفى دارند ولى تا اندازه‌اى مسلم است كه روح و بدن در نظر اسلام دو واقعيت مخالف همديگر مى‌باشند. بدن به واسطه مرگ خواص حيات را از دست مى‌دهد و تدريجاً متلاشى مى‌شود ولى روح نه اين‌گونه است بلكه حيات بالاصاله از آن روح است و تا روح به بدن متعلق است بدن نيز از وى كسب حيات مى‌كند و هنگامى كه روح از بدن مفارقت نمود و علقه خود را بريد (مرگ) بدن از كار مى‌افتد و روح هم‌چنان به حيات خود ادامه مى‌دهد.

آنچه با تدبر در آيات قرآن كريم و بيانات ائمه اهل بيت عليهم السلام به‌دست مى‌آيد اين است كه روح انسانى پديده‌اى است غير مادى كه با پديده بدن يك نوع همبستگى و يگانگى دارد. خداى متعال در كتاب خود مى‌فرمايد:

«وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِينٍ* ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فِي قَرارٍ مَكِينٍ* ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظاماً فَكَسَوْنَا الْعِظامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْناهُ خَلْقاً آخَرَ» [1]

[1] . مؤمنون، آيات 12- 14