آن حضرت در زىِّ فقرا مى‌زيست و با فقر افتخار [1] مى‌كرد و لحظه‌اى از وقت خود را بيهوده نمى‌گذرانيد بلكه وقت خود را سه بخش كرده بود: بخشى اختصاص به خدا داشت و با عبادت و ياد خدا مى‌گذشت و بخشى به خود و اهل خانه و نيازمندى‌هاى منزل مى‌پرداخت و بخشى از آن مردم بود و در اين بخش به نشر و تعليم معارف دينى و اداره امور جامعه اسلامى و اصلاح مقاصد آن و سعى در رفع حوايج مسلمين و تحكيم روابط داخلى و خارجى و ساير امور مربوطه مى‌پرداخت.

آن حضرت پس از ده سال اقامت مدينه در اثر سمى كه زنى يهودى در غذاى وى خورانيده بود نقاهت پيدا نمود پس از چند روز رنجورى رحلت فرمود و چنان‌كه در رواياتى وارد است آخرين كلمه‌اى كه از زبانش شنيده شد توصيه بردگان و زنان بود.

پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و قرآن‌

از پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله نيز مانند ساير پيغمبران معجزه مى‌خواستند و آن حضرت نيز وجود معجزه را در پيغمبران تأييد مى‌كرد چنان‌كه در قرآن كريم بالصراحه تأييد شده.

از آن حضرت معجزات بسيارى رسيده كه نقل برخى از آنها قطعى و قابل اعتماد مى‌باشد ولى معجزه باقيه آن حضرت كه هم اكنون زنده است همانا قرآن كريم است كه كتاب آسمانى اوست. قرآن كريم كتابى است آسمانى كه به شش هزار و چند صد آيه مشتمل است و به صد و چهارده سوره بزرگ و كوچك تقسيم مى‌شود.

آيات كريمه قرآنى در مدت بيست و سه سال ايام بعثت و دعوت پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله تدريجاً نازل شده از كمتر از يك آيه تا يك سوره تمام، در حالات مختلفه شب و روز، سفر و حضر و جنگ و صلح و روزهاى سخت و لحظات آسودگى وحى گرديده است.

[1] . در روايت مشهور مى‌فرمايد: «الفقر فخرى» در مطالب اين فصل به كتاب سيره ابن‌هشام و سيره حلبى وبحارالانوار، ج 6 و غير آن مراجعه شود