پيغمبر اكرم را خاتم انبياء ودين اسلام را مشتمل به همه وظايف، معرفى مى‌كند چنان‌كه مى‌فرمايد:

«وَ إِنَّهُ لَكِتابٌ عَزِيزٌ* لا يَأْتِيهِ الْباطِلُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ لا مِنْ خَلْفِهِ» [1] و مى‌فرمايد:

«ما كانَ مُحَمَّدٌ أَبا أَحَدٍ مِنْ رِجالِكُمْ وَ لكِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَ خاتَمَ النَّبِيِّينَ» [2] و مى‌فرمايد:

«وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ» [3]

پيغمبران و حجت وحى و نبوت‌

بسيارى از دانشمندان امروزى كه در وحى ونبوت كنجكاوى كرده‌اند مسئله وحى و نبوت و مسائل مربوط به آن‌را با اصول روانى اجتماعى توجيه نموده‌اند مى‌گويند پيغمبران خدا مردانى پاك نهاد، بلند همت و بشر دوست بوده‌اند كه براى پيشرفت مادى و معنوى بشر و اصلاح جامعه‌هاى فاسد قوانين و مقرراتى تنظيم نموده و مردم را به سوى آن دعوت كرده‌اند و چون مردم آن روز زير بار منطق عقل نمى‌رفته‌اند براى جلب اطاعت مردم، خود و افكار خود را به عالم بالا نسبت داده‌اند و روح پاك خود را روح القدس و فكرى كه از آن ترشح مى‌كند (وحى و نبوت) و وظايفى را كه از آن نتيجه گرفته مى‌شود (شريعت آسمانى) و بياناتى كه مشتمل به آنهاست مثلا (كتاب آسمانى) ناميده‌اند.

كسى كه با انصاف و نظر عميق به كتب آسمانى و به ويژه به قرآن كريم و هم‌چنين به شريعت پيغمبران نگاه كند، ترديد نخواهد داشت كه اين نظريه درست نيست.

پيغمبران خدا مردان سياست نبودند بلكه مردان حق و سراپا صدق و صفا بودند.

[1] . سجده، آيه 42: و تحقيقاً قرآن كتابى است گرامى و از حريم خود منع كننده كه هيچ باطلى را از پس و پيش‌نمى‌پذيرد

[2] . احزاب، آيه 40: محمد پدر كسى از شما نيست بلكه پيغمبر خدا و ختم‌كننده پيغمبران مى‌باشد

[3] . نحل، آيه 89: و نازل كرديم به سوى تو كتاب را در حالى‌كه روشن كننده هر چيز است‌