جنين در تخم يا در رحم از آغاز تكون به سوى حيوان كاملى رهسپار مى‌باشد.

قرآن كريم در تعليم خود (كه مطلق آفرينش و پرورش اشياء را به خدا نسبت مى‌دهد) اين رهسپارى و كشش را كه هر نوع از انواع آفرينش در راه كمال خود دارد به هدايت الهى و رهبرى خدايى نسبت مى‌دهد چنان‌كه مى‌فرمايد: «الَّذِي أَعْطى‌ كُلَّ شَيْ‌ءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدى‌» [1]

و مى‌فرمايد: «الَّذِي خَلَقَ فَسَوَّى* وَ الَّذِي قَدَّرَ فَهَدى‌» [2] و به نتيجه‌هاى نامبرده اشاره كرده مى‌فرمايد: «وَ لِكُلٍّ وِجْهَةٌ هُوَ مُوَلِّيها» [3]

و مى‌فرمايد: «وَ ما خَلَقْنَا السَّماواتِ وَ الْأَرْضَ وَ ما بَيْنَهُما لاعِبِينَ* ما خَلَقْناهُما إِلَّا بِالْحَقِّ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ» [4]

هدايت خصوصى‌

بديهى است نوع انسان از اين كليات مستثنى نيست وهمين هدايت تكوينى كه در همه انواع آفرينش حكومت مى‌كند در وى نيز حكومت خواهد كرد و چنان‌كه هر نوع با سرمايه اختصاصى خود به سوى كمال خود رهسپار مى‌شود و هدايت مى‌يابد انسان نيز با هدايت تكوينى به سوى كمال واقعى خود هدايت مى‌يابد انسان در عين اين‌كه با انواع ديگر نباتى و حيوانى در بسيارى از خصايص شريك است خصيصه اختصاصى دارد كه از ديگران تميزش مى‌دهد و آن (خرد) است.

خرد است كه انسان به واسطه آن به تفكر پرداخته از هر وسيله‌اى ممكن به نفع‌

[1] . طه، آيه 50. خدايى كه به هر چيزى آفرينش ويژه‌اش را داده و پس از آن راهنمايى كرده (به سوى هدف زندگى و آفرينش)

[2] . اعلى، آيه 32

[3] . بقره، آيه 148. هر كدام هدف و غايتى دارد كه آن را در پيش مى‌گيرد

[4] . دخان، آيه 39. ما آسمان‌ها و زمين و آنچه را كه در ميان آنهاست براى اين‌كه بازى كنيم، نيافريديم (بى‌هدف نيستند) نيافريديم آنها را مگر با آفرينش حق (هدف و غرضى در ميان است) ولى بيشتر مردم نمى‌دانند