الكلمات التّامات و الاسماء الحسنى» [1] كه اولاد آن بزرگوار فرموده‌اند، و خداوند مجيد به خلقت انسان كامل و بعثت او، وصف وجودى كرده خود را، براى عالميان، و شرح فرموده فعلا صفات خود را، از بهر ايشان.

مسألة: بدان كه زكات ماليه را، اركان چهارگانه‌اى است‌

كه «ما هى فيه»، و «من هى عليه» و «من هى له»، و «متى هى تجب»، باشد، اعنى: بايد دانست اجناسى را كه زكات در آنها هست و اينكه زكات بر كدام كس واجب است و اينكه به كه بايد داد؟ و چه وقت واجب مى‌شود؟

امّا اجناس زكويّه، غلّات اربع‌اند: گندم و جو و خرما و مويز، و انعام سه‌گانه‌اند؛ شتر و گاو و گوسفند، و نقدان كه؛ طلا و نقره است. و امّا چيزهائى كه از زمين برويد و مكيل و موزون باشد، چون نخود و عدس، ما عداى خضر، چون خربزه و هندوانه، زكات در آنها مستحبّ است، و وجوب، منحصر است در غلّات اربع از مزروعات.

و امّا آنكه زكات بر كدام شخص واجب است؟: بر حرّ بالغ عاقل متمكّن از از تصرّف در مالش، نه بر بنده مملوك، و نه بر طفل، و نه بر ديوانه، و نه بر كسى كه مالش به دست خودش، يا وكيلش نباشد. و امّا اينكه مستحق زكات كيست؟ و به كه بايد داد؟ اصناف ثمانيه كه در آيه شريفه مذكورند، قال اللّه تعالى: «إِنَّمَا الصَّدَقاتُ لِلْفُقَراءِ وَ الْمَساكِينِ وَ الْعامِلِينَ عَلَيْها وَ الْمُؤَلَّفَةِ قُلُوبُهُمْ وَ فِي الرِّقابِ وَ الْغارِمِينَ وَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ ابْنِ السَّبِيلِ فَرِيضَةً مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ عَلِيمٌ حَكِيمٌ». [2] پس، توزيع زكات بر آنها جايز است و تخصيص به بعض اصناف هم جائز است، ولى توزيع افضل است.

و امّا اينكه كى وقت تعلّق وجوب زكات است، بيايد- ان شاء اللّه-

سرّ: پيش از اين، دانستى كه: عدد نه، عددى است شريف كه چهل و پنج- كه عدد حروف آدم مى‌باشد- در مرتبه نه پيدا مى‌شود، از جمع اعداد، از واحد تا نه، و ارقام هنديّه آدم كه 441 به تنزّل نه مى‌شود. و حال بدان كه نه جنس زكوى، در برابر