باب اول در شناختن آغاز و در آن، چند فصل است:

فصل در اثبات «واجب الوجود» است‌ [1]- تعالى شأنه-

و در اين، چند طريق است: اوّل طريقه حكماى الهيّين است‌ [2] و در بيان آن، دو مقدّمه تمهيد كنيم كه در بسيارى از مطالب مهمّه، ضرورند.

مقدّمه اولى: بدان كه «شى‌ء»، به حسب عقل، سه قسم است: «وجود»، و «ماهيّت» و «عدم». و به عبارت ديگر: «نور»، و «ظلّ»، و «ظلمت». و به فارسى، آن سه قسم؛ «بود»، و «نمود»، و «نابود» است. و هر ممكن، زوج تركيبى است، [3] ماهيّتى دارد كه چيزى است كه ابا از «وجود» و «عدم»، هيچ يك ندارد و وجودى دارد كه ابا دارد ذات آن وجود از «عدم»، و به عبارت ديگر: از جهت نورانيّت و جهت ظلمانيّت. [4] و بدان كه: از «ماهيّت»، به عبارات مختلفه تعبير كرده‌اند، مثل «مائيّت»، چون در جواب «ما هو» مقول مى‌شود، و مثل «خصوصيّت» و مثل «كلّى طبيعى». [5]