اللّه، محقّ بايد ساخت. مصرع: وجودك ذنب لا يقاس به ذنب.

مسألة: مكان مصلّى، بايد مملوكش باشد، يا مأذون در آن باشد و احكام خمسه در آن مى‌آيد

؛ امّا واجب: در مثل نماز، در مقام ابراهيم عليه السّلام براى حاج، و مستحبّ، مثل بودن صلاة، در مساجد، و مكروه؛ در مثل نماز در حمّام و نماز در بيت البرّاز و البول، بلكه در بيتى كه در آن ظرفى باشد كه مبال باشد، و نماز در خوابگاه شتران، و در مساكن موران، و محلّ بستن خيل و بغال و حمير، و در ميان قبرستان، و در بيوت نيران و خمور و مجوس.

بلكه بيتى كه در آن مجوسى باشد، كو از خود آن مجوسى نباشد، كو بيتى كه در آن، كلب باشد يا تمثال، و نماز مواجه به مصحف مفتوح، يا به آتش و غير اينها، از آنچه در كتب مبسوطه است، و حرام؛ در مثل نماز در مكان مغصوب است، و مباح، از مكان در نماز، در ساير امكنه است.

اسرار: هرگاه موعد ورود قادم سامى و مهمان گرامى، يا ميعاد ديدار حبيبى، براى محبّ تلخ‌كامى برسد، ايثار [1] مى‌كند، بهترين امكنه را براى او، و بذل جهد مى‌كنند در تنظيف آن. و در صلاة قالب هم، بايد اين تنظيفات شرعيّه باشد. پس، چگونه خواهد بود، صلاة روحانيّة، يا سريّه، يا خفويّه كه در بيت الحرام «قلب» به جا آرند كه هر لطيفه معنويّه را، نمازى و حضورى و ذكرى است، به حسب خودش.

پس، بايد كمال تنظيف و تنزيه در اين بيت المقدّس نفس قدسيّه رعايت شود و به مكنسه عزم درست و صدق نيّت، هواجس و وساوس، بلكه نقوش اغيار روفته شود كه نسبت آن شرائط، به اين شرايط، نسبت آن صلاة و مصلّى است به اين صلاة و مصلّى، ولى تفاوت، از زمين تا آسمان است.

پس، هرگاه مكروه باشد، نماز جسد در مواضعى كه مظانّ قذارت است و دنس، مثل بيت البراز و حمام، و اگر چه به [يك‌] اعتبار ديگر، حمّام جاى تغسيل است و به غسّال خانه اموات مى‌ماند و به جز ساتر عورتى، پوششى ندارند و همه امثال‌اند،