و نيز، آن متقرّب به حق كه فعلش در فعل حق محو گردد، به «سدرة المنتهى» كه درختى است در سماء سابعه يا در اقصاى جنّت، رسيده به حسب باطن، و «سدرة المنتهى»، در تأويل برزخيّه كبرى است كه نهايت مراتب اسمائيّه است، و اغصان و فروعى دارد، به حسب نهايات سير كمّل و علوم و اعمال‌شان. [ابن فار] ض [گويد:]

اخال حضيضى الصحو، السّكر معرجى‌

اليها و محوى منتهى قاب سدرتى‌

[1] و نيز تفؤل است، سه غسل به نيل خمور جنّت شراب طهور صرفش كه فرموده حق تعالى: «وَ سَقاهُمْ رَبُّهُمْ شَراباً طَهُوراً». [2] و شراب ممزوجش، از زنجبيلى‌اش و كافورى‌اش كه زنجبيلى‌اش، اشارت است به حرارت عشق حقيقى به حق، و كافورى‌اش به برودت ايقان «عين اليقين» ى به حق، و صرفش، اشارت است به «حق اليقين» و فناى محض با وجود خود، در وجود ذات حق و نعم ما قال [جناب ابن فار] ض:

عليك بها صرفا و ان شئت مزجها

فعدلك عن ظلم الحبيب، و هو الظّلم‌

[3]

مسألة، در تكفين است:

واجب از كفن، سه قطعه است: «مأزر» كه به فارسى «لنگ» گويند كه از ناف تا به زانو باشد و «قميص»- كه پيرهن است- از شانه تا نصف ساق است، و «لفافه» كه سرتاسرى نامند و «ازار» و «شامل» گويند نيز، به قدرى است كه [ميّت‌] در آن پيچيده شود، و دو طرف آن بسته شود.

و اگر سه قطعه ميسّر نشود، اكتفا به مقدور شود، بلكه اگر مقدور نشود، مگر ساتر عورتى، [به همان‌] اكتفا شود. و جنسش، از چيزى است كه براى مرد، صحيح الصّلاة در آن است. و واجب است حنوط نمودن او، بعد از غسل، و آن مسح نمودن مساجد سبعه اوست به كافور.

سرّ: اين لبس و كسوت را، صورت و حكايتى بدان از معنيى كه بايد شعار روح‌