نام کتاب : أسرار الحكم نویسنده : محقق سبزوارى جلد : 1 صفحه : 572
نفعها دارد كه استكمال
يابد و آخرتش معمور گردد و در هر سالى، [فقط] يك بار اتفاق افتد.
مسألة: «نفاس»، خونى است كه با تولّد يا بعد از تولّد واقع شود. پس، اگر
خون نيايد، نفاس نيست. و اقلّش لحظهاى است و اكثرش، مثل اكثر حيض و حكمش، مثل حكم
آن [است] و سرّش، همچو سرّ آن. و اين غسلها، همه وضو مىخواهد، قبل يا بعد، و
قبل مستحب است، مگر غسل جنابت كه وضو ندارد.
مسألة: كسى كه مسّ بدن
ميّت آدمى كند
، پيش از تطهير آن و بعد
از سرد شدنش، بايد غسل كند، بلكه جزء منفصل از حىّ- كه مشتمل بر عظم باشد- همين
حكم [را] دارد.
سرّ: سالكى هرگاه مجالست كند، جاهلى را كه
ميّت است به موت جهل، و برسد از احوال سيئه آن، به اين [فرد] چيزى، بايد شستشوى
دهد خود را، به «توبه» و «انابه»، و هر چند [كه] جزئى بنمايد آن حال ناپسند. چه،
اجتناب تامّ لازم است كه صحبت جاهل مىميراند قلب را.
رباعى
نخستين، بايد از محتضر
گفت: واجب است متوجّه ساختن، او را به [سمت] قبله، و از سنن اكيده است تلقين او
را، به شهادتين و اقرار به ائمه اثنى عشر. و از سنن است تلاوت قرآن در نزد او، و
اسراج[2] در ليل، و تلقين كلمات فرج و تغميض
چشمهاى او، و تطبيق دهن او، و اينكه پوشانيده
[1] - «مثنوى»، دفتر 1/40- رمضانى- ج 1/ 117- نيكلسون- و ج 2/ 18- جعفرى-
[2] - يعنى: چراغ روشنكردن.
نام کتاب : أسرار الحكم نویسنده : محقق سبزوارى جلد : 1 صفحه : 572