آن نفقات است، وَ ما مَنَعَهُمْ أَنْ تُقْبَلَ مِنْهُمْ‌ نَفَقاتُهُمْ‌ إِلَّا أَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ‌ توبه: 54.

إِنْفَاق‌

انفاق يعنى خرج مال در راه خدا اعمّ از واجب و مستحبّ از چيزهائى است كه قرآن و روايات در باره آن بسيار تشويق كرده‌اند و آن يكى از اسباب تعديل ثروت و پر كردن شكاف جامعه‌ها است، بخل و امساك هر قدر مذموم و منهىّ است در مقابل انفاق مانند آن و بيشتر از آن ممدوح ميباشد.

خداوند ميفرمايد: الَّذِينَ‌ يُنْفِقُونَ‌ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ ثُمَّ لا يُتْبِعُونَ ما أَنْفَقُوا مَنًّا وَ لا أَذىً لَهُمْ أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ‌ بقره: 262.

و نيز آنانرا بزارعى تشبيه كرده كه با كاشتن يك دانه، هفتصد دانه بلكه بيشتر بدست مياورند مَثَلُ الَّذِينَ‌ يُنْفِقُونَ‌ أَمْوالَهُمْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ كَمَثَلِ حَبَّةٍ أَنْبَتَتْ سَبْعَ سَنابِلَ فِي كُلِّ سُنْبُلَةٍ مِائَةُ حَبَّةٍ وَ اللَّهُ يُضاعِفُ لِمَنْ يَشاءُ بقره:

261.

نِفَاق‌

نفاق مصدر است بمعنى منافق بودن، منافق كسى است كه در باطن كافر و در ظاهر مسلمان است‌ يَقُولُونَ بِأَفْواهِهِمْ ما لَيْسَ فِي قُلُوبِهِمْ‌ آل- عمران: 167. طبرسى در وجه اين تسميه در جائى ميگويد: منافق بسوى مؤمن با ايمان خارج ميشود و بسوى كافر با كفر. و در جاى ديگر ميگويد: علت اين تسميه آنست كه منافق از ايمان بطرف كفر خارج شده است.

ناگفته نماند: نَفَق‌ (بر وزن فرس) نقبى است در زير زمين كه درب ديگرى براى خروج دارد و در آيه‌ فَإِنِ اسْتَطَعْتَ أَنْ تَبْتَغِيَ‌ نَفَقاً فِي الْأَرْضِ أَوْ سُلَّماً فِي السَّماءِ انعام: 35. مراد همان نقب است يعنى اگر بتوانى نقبى در زمين يا نردبانى بر آسمان بجوئى.

و نيز ناگفته نماند: يربوع خزنده‌ايست شبيه بموش (شايد موش صحرائى يا راسو بوده باشد) اين‌