دارد متذكّر ميشود و آنكه اشقى است از تذكّر سر مىپيچد على هذا
تذكّر لزومى ندارد و لغو خواهد بود ابلاغ اولى كه براى اتمام حجت است كافى خواهد
بود پسفَأَعْرِضْ
عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِكْرِنا وَ لَمْ يُرِدْ إِلَّا الْحَياةَ الدُّنْيانجم: 29.
نفق:نفق
(بر وزن فرس) و نفاق (بفتح- ن) بمعنى خروج يا تمام شدن است.
در مجمع ذيل آيهنَفَقاًفِي الْأَرْضِانعام: 35. فرموده: اصل نفق بمعنى خروج است. و در ذيل آيه 3. بقره
فرموده: إنفاق اخراج مال است «أَنْفَقَماله» مال خويش را از ملكش خارج كرد. در لغت آمده:نَفَقَتِالدّابَّةنُفُوقاً: مات و خرج روحها».
راغب ميگويد: «نَفَقَالشّىء:
مضى و نفد» يعنى شىء رفت و تمام شد در صحاح گويد: «نَفَقَالزّادنَفْقاً: نفد» توشه تمام شد. زمخشرى از
يعقوب نقل كرده: «نفدالشّىء و نفق واحد» يعنى هر دو
بيك معنى است.
على هذا انفاق را از آن انفاق گويند كه شخص مال را بدان وسيله از
دستش خارج ميكند و يا فانى مىنمايد.وَ ماتُنْفِقُوامِنْ خَيْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ بِهِ عَلِيمٌبقره: 273. آنچه از مال در راه خدا
خرج ميكنيد خدا بآن دانا استقُلْ لَوْ أَنْتُمْ تَمْلِكُونَ خَزائِنَ رَحْمَةِ رَبِّي إِذاً
لَأَمْسَكْتُمْ خَشْيَةَالْإِنْفاقِاسراء: 100. بگو اگر مالك خزائن رحمت پروردگارم بوديد آنوقت از خرج
كردن امساك ميكرديد از ترس آنكه خرج كنيد تمام شود، راغب آنرا لازم و بمعنى تمام
شدن دانسته است.
نَفَقَة: آنچه خرج و مصرف ميشود.وَ ماأَنْفَقْتُمْمِنْنَفَقَةٍأَوْ نَذَرْتُمْ مِنْ نَذْرٍ فَإِنَّ اللَّهَ يَعْلَمُهُبقره: 270.
آنچه از نفقه خرج كرديد و يا نذريكه انجام داديد خدا آنرا ميداند.
جمع