اهل تفسير نفاثات را زنان ساحر گفته‌اند كه جادوى خود را در گره‌ها ميدميدند و شخص از شر آنها بخدا پناه مى‌برد. در مجمع فرموده: از عايشه و ابن عباس نقل كرده‌اند:

لبيد بن اعصم يهودى رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را سحر كرد و آن جادو را در چاه بنى زريق دفن نمود، در نتيجه آن حضرت مريض شد روزى آن بزرگوار خوابيده بود كه دو نفر فرشته آمده يكى در كنار سر و ديگرى در كنار پايش نشست، قضيه را بآنحضرت خبر داده و گفتند: كه جادو در چاه ذروان در پوست شاخه خرما در زير سنگ پائين چاه است كه آبكش روى آن ميايستد، آنحضرت بيدار شد زبير و عمار و على عليه السلام را فرستاد آب چاه را كشيدند، سنگرا برداشتند و جادو را بيرون آورده ديدند كه در آن خورده‌هاى- موى سر و دندانه‌هاى شانه و چيز گره‌دار كه دوازده گره داشت و با سوزن دوخته بودند، قرار دارد، در نتيجه معوذتين‌ قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ‌- ... قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ‌ نازل شد هر آيه‌ايكه آنحضرت ميخواند گرهى باز ميگشت و رسولخدا خود را سبك يافت كه گويا از بندرها شده است.

طبرسى رحمه الله آنگاه اين روايت را ردّ ميكند كه در «سحر» تحت عنوان «آيا سحر در آنحضرت اثر داشت» مشروحا گفته‌ايم.

بعضى از محققين احتمال داده‌اند:

نفّاثات نيروهاى دمنده است و «الْعُقَدِ» پروتونهاى اتم است كه بوسيله دميدن آن نيروهاى مرموز الكترونهائى از پروتون جدا شده و در اطراف هسته بحركت در ميايند و آن باعث انبساط جهان است راجع به تمام مطلب رجوع شود به «سحر- فلق- غسق».

نفح‌: وَ لَئِنْ مَسَّتْهُمْ‌ نَفْحَةٌ مِنْ عَذابِ رَبِّكَ لَيَقُولُنَّ يا وَيْلَنا إِنَّا كُنَّا ظالِمِينَ‌ انبياء: 46.

نفح بمعنى وزيدن است «نَفَحَ‌ الرّيح‌ نَفْحاً: هبّت» نفحه بمعنى يك وزيدن است راغب گويد «له‌ نَفْحَةٌ طيّبة» آنرا وزيدنى است از خير