ميرسد؟ بگو: شايد نزديك باشد، اين لفظ فقط يكبار در كلام الله آمده است راغب گفته: انغاض حركت دادن سر است بسوى ديگرى بحالت تعجب.

نفث‌: دميدن‌ وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثاتِ‌ فِي الْعُقَدِ فلق: 4. در مجمع فرموده:

نفث شبيه نفخ (دميدن) است ولى تفل آنست كه با دميدن مقدارى از آب دهان بيرون انداخته شود اين است فرق ما بين نفث و تفل.

در نهج البلاغه خطبه 191. هست كه امام عليه السلام بآن شخص فرمود:

«فَإِنِّمَا نَفَثَ‌ الشَّيْطَانُ عَلَى لِسَانِكَ».

شيطان بر زبان تو دميد كه اين سخن گفتى و در خطبه 81. فرموده: شما را بر حذر ميدارم از دشمنيكه (شيطان) بطور مخفى در سينه‌ها نفوذ كرده و «نَفَثَ‌ فى الآذان نجيّا» در گوشها نجوى كنان دميده است.

در كافى از امام صادق عليه السلام نقل شده‌

«مَا مِنْ مُؤْمِنٍ إِلَّا وَ لِقَلْبِهِ أُذُنَانِ فِي جَوْفِهِ أُذُنٌ‌ يَنْفُثُ‌ فِيهِ الْوَسْوَاسُ الْخَنَّاسُ وَ أُذُنٌ‌ يَنْفُثُ‌ فِيهَا الْمَلَكُ فَيُؤَيِّدُ اللَّهُ الْمُؤْمِنَ بِذَلِكَ فَذَلِكَ قَوْلُهُ:

وَ أَيَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ‌».

در اين حديث نيز نفث بمعنى دميدن است دميدن معنوى و در روايت آمده كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرموده:

أَلَا وَ إِنَّ الرُّوحَ الْأَمِينَ‌ نَفَثَ‌ فِي رُوعِي».

راغب در مفردات گفته: «النَّفْثُ‌:

قذف الريق القليل و هو اقلّ من التّفل» يعنى آن انداختن بزاق كمى است و از بزاق معمولى اندك است عبارت صحاح چنين است: «النَّفْثُ‌ كالنّفخ و هو قليل من التّفل» قاموس نيز چنين گفته است در نهج البلاغه حكمت:

374. فرموده: همه اعمال نيك و جهاد در راه خدا در مقابل اهميت امر بمعروف و نهى از منكر نيستند

«إِلَّا كَنَفْثَةٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍّ».

مگر مانند بزاقى در دريائى مواج و متلاطم.

معنى آيه چنين ميشود: بخداى فلق پناه مى‌برم از شرّ دمندگان در گره‌ها. ظاهرا مراد دميدن است نه بزاق انداختن.