فِي أَحْسَنِ‌ تَنْضِيدٍ».

رنگهاى او را در بهترين تركيب رويهم قرار داده است.

نضيد و منضود بمعنى رويهم چيده شده است. وَ النَّخْلَ باسِقاتٍ لَها طَلْعٌ‌ نَضِيدٌ ق: 10. بوجود آورديم نخلهاى بلند را كه ميوه آنها رويهم چيده شده‌اند فِي سِدْرٍ مَخْضُودٍ. وَ طَلْحٍ‌ مَنْضُودٍ واقعة: 28 و 29. در كنار درخت سدر كه شاخه‌اش بى‌خار يا از كثرت ميوه خم شده است و در كنار درخت موزى كه ميوه‌اش رويهم چيده شده است.

وَ أَمْطَرْنا عَلَيْها حِجارَةً مِنْ سِجِّيلٍ‌ مَنْضُودٍ هود: 82. مراد از «مَنْضُودٍ» ظاهرا پى در پى باريدن سنگهاست يعنى بر آن شهر سنگهائى از سجّيل پى در پى بارانديم در «سجل» احتمال داده‌ايم كه سجّيل بمعنى پى‌درپى باشد ولى لفظ «مَنْضُودٍ» اين احتمال را تضعيف ميكند بنظر ميايد مراد از آن سنگهاى سخت باشد كه قول ابو عبيده است يعنى سنگهائى از جنس سنگهاى سخت كه پى‌درپى ميباريدند.

نضر: نضر و نضارت بمعنى طراوت و زيبائى است. راغب گويد: «النَّضْرَةُ:

الحسن كالنّضارة» در مصباح نيز آنرا زيبائى و نضير را زيبا گفته است در نهج البلاغه خطبه 219. فرموده:

«كَلَحَتِ الْوُجُوهُ‌ النَّوَاضِرُ».

چهره‌هاى زيبا، بد منظر شدند. وُجُوهٌ يَوْمَئِذٍ ناضِرَةٌ. إِلى‌ رَبِّها ناظِرَةٌ قيامة: 22 و 23. چهره‌هائى در آنروز با طراوت و زيبااند و بنعمت خدا نگاه ميكنند. تَعْرِفُ فِي وُجُوهِهِمْ‌ نَضْرَةَ النَّعِيمِ‌ مطففين: 24. در چهره‌هاى آنها طراوت نعمت را مشاهده ميكنى كه نعمت خوش منظرشان كرده است.

وَ لَقَّاهُمْ‌ نَضْرَةً وَ سُرُوراً انسان:

11. خدا در ظاهرشان طراوت و زيبائى و در قلوبشان شادى قرار داده است.

نطح‌: شاخ زدن. در قاموس گويد: «نَطَحَهُ‌: اصابه بقرنه». «تَنَاطَحَ‌ الكبشان» دو قوچ همديگر را با شاخ زدند. حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ ... وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطِيحَةُ مائده: 3. نطيح و نطيحه حيوانى است كه با شاخ زدن مرده باشد يعنى بر شما حرام شده ميته، خون، گوشت خوك،