است و يارى مردم بخدا آنست كه دين خدا را يارى كنند و رواج بدهند وَ لَيَنْصُرَنَ‌ اللَّهُ مَنْ‌ يَنْصُرُهُ‌ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِيٌّ عَزِيزٌ. الَّذِينَ إِنْ مَكَّنَّاهُمْ فِي الْأَرْضِ أَقامُوا الصَّلاةَ وَ آتَوُا الزَّكاةَ وَ أَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَ نَهَوْا عَنِ الْمُنْكَرِ وَ لِلَّهِ عاقِبَةُ الْأُمُورِ حج: 40 و 41.

حتما حتما خدا يارى ميكند كسى را كه خدا را يارى كند خدا توانا و عزيز است، ياران خدا كسانى‌اند كه اگر در زمين بآنها قدرت دهيم نماز برپا ميدارند، زكوة ميدهند، امر بمعروف و نهى از منكر ميكنند و آخر كارها براى خدا است.

پس ياران خدا را دانستيم خوشا بحالشان از اينجا معنى آيات زير روشن ميشود يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا كُونُوا أَنْصارَ اللَّهِ‌ ... قالَ الْحَوارِيُّونَ نَحْنُ‌ أَنْصارُ اللَّهِ ... صف: 14.

نَصَارَى‌: نصارى نام باصطلاح پيروان حضرت عيسى عليه السلام است واحد آن نصرانى است‌ ما كانَ إِبْراهِيمُ يَهُودِيًّا وَ لا نَصْرانِيًّا آل عمران: 67. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن مجيد نيامده است ولى «نصارى» چهارده بار ذكر شده است‌ وَ قالُوا كُونُوا هُوداً أَوْ نَصارى‌ تَهْتَدُوا ...

بقره: 135. در علت اين تسميه چند قول است، بنظر نگارنده قويتر از همه قول ابن عباس است و مشروح آن چنين ميباشد: ناصره شهرى است در منطقه جليل از فلسطين. چون زمان كودكى و طفوليت مسيح عليه السلام در آنجا سپرى گشته لذا بآنحضرت عيساى ناصرى ميگفتند، در نتيجه پيروان آنحضرت را نصرانى و نصارى گفتند در اقرب الموارد گفته: نصرانى منسوب بناصره است بر غير قياس.

امّا ظاهرا بعدا اين اعتبار از بين رفته و نصارى بكسانى اطلاق شده كه در دين عيسى عليه السلام بوده‌اند چنانكه در اكثر آيات قرآن دين مراد است مثل‌ وَ قالُوا لَنْ يَدْخُلَ الْجَنَّةَ إِلَّا مَنْ كانَ هُوداً أَوْ نَصارى‌ بقره: 111.

و شايد در آيه‌ وَ مِنَ الَّذِينَ قالُوا إِنَّا نَصارى‌ أَخَذْنا مِيثاقَهُمْ‌ مائده: 14.