وَ الِاسْتِمَاعُ».

3- ايضا از ابى كهمس از امام صادق عليه السّلام نقل نموده: ابن كوّاء (يكى از خوارج) در پشت سر امير المؤمنين على عليه السّلام خواند: لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَ لَتَكُونَنَّ مِنَ الْخاسِرِينَ‌ امام عليه السّلام (با آنكه در نماز بود) از شنيدن آن سكوت فرمود.

نصح‌: (بر وزن فلس) بمعنى خالص شدن و خالص كردن است «نَصَحَ‌ الشّى‌ء نَصْحاً» ايضا گويند «نَصَحَ‌ العسل» يعنى عسل را صاف و خالص كرد، در نهايه گويد: نصح در لغت بمعنى خلوص است.

نُصْح‌ (بضمّ- ن) بمعنى اخلاص ميباشد در مجمع فرموده: (النُّصْحُ‌ اخلاص العمل من الغشّ» در اقرب- الموارد آمده «نَصَحَهُ‌ نَصْحاً و نُصْحاً» يعنى او را پند داد و دوستى را بر وى خالص كرد.

پند دادن را از آن نصح و نصيحت گويند كه از روى خلوص نيّت و خير خواهى محض است‌ وَ لا يَنْفَعُكُمْ‌ نُصْحِي‌ إِنْ أَرَدْتُ أَنْ‌ أَنْصَحَ‌ لَكُمْ ...

هود: 34. نصيحت من بشما نفع نميدهد اگر بخواهم پندتان دهم.

گفته‌اند تعديه بلام در آن از تعديه بنفسه افصح است.

وَ لا عَلَى الَّذِينَ لا يَجِدُونَ ما يُنْفِقُونَ حَرَجٌ إِذا نَصَحُوا لِلَّهِ وَ رَسُولِهِ‌ توبه: 91. بر آنانكه خرجى پيدا نميكنند گناهى نيست كه بجهاد نروند آنگاه كه نيكخواهى كنند بر خدا و رسول يعنى اخلاص كنند بخدا و رسول يعنى اخلاص كنند بخدا در ايمان و برسول در اطاعت و عمل، آن در مقابل منافقان است كه بجهاد نميرفتند و با نشر اكاذيب و غيره مردم را ناراحت و خويش را گناهكارتر ميكردند. در المنار از ابو داود و مسلم از تميم دارى نقل شده كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله فرمود:

«الدِّينُ‌ النَّصِيحَةُ. قَالُوا لِمَنْ يَا رَسُولَ اللَّهِ؟ قَالَ لِلَّهِ وَ لِكِتَابِهِ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِأَئِمَّةِ الْمُسْلِمِينَ وَ عَامَّتِهِمْ».

وَ قاسَمَهُما إِنِّي لَكُما لَمِنَ‌ النَّاصِحِينَ‌ اعراف: 21. بآنها قسم‌