معلوم ميشود كه حكم تيمّم يك حكم تخفيفى است كه در صورت بروز عوامل بخصوصى معيّن گشته است در الميزان فرموده تيمّم در واقع همان وضو است كه مسح سر و پاها از آن ساقط گرديده، شستن دست و صورت بمسح آندو عوض شده و خاك جاى آبرا گرفته است.

يعنى: اگر مريض يا در سفر بوديد يا كسى از شما از خلوتگاه (قضاى حاجت) آمد يا با زنان مقاربت كرديد و در اين صورتها آب پيدا نكرديد زمين پاكى را قصد كنيد و از آن بصورت و دستهايتان مسح نمائيد ...

يمّ‌: دريا. فَأَغْرَقْناهُمْ فِي‌ الْيَمِ‌ بِأَنَّهُمْ كَذَّبُوا بِآياتِنا اعراف: 136.

آنها را در دريا غرق كرديم زيرا كه آيات ما را تكذيب كردند در آيه‌ فَاقْذِفِيهِ فِي الْيَمِّ فَلْيُلْقِهِ‌ الْيَمُ‌ طه: 39.

ظاهرا مراد رود نيل باشد.

يمن‌: (بضمّ و فتح اول) مبارك بودن با بركت بودن. فيومى در مصباح فرموده: «الْيُمْنُ‌: البركة» عبارت صحاح و قاموس نيز چنين است.

ميمون بمعنى مبارك است‌ فَأَصْحابُ‌ الْمَيْمَنَةِ ما أَصْحابُ‌ الْمَيْمَنَةِ واقعة:

8. ميمنه را راغب و جوهرى طرف راست معنى كرده‌اند مثل ميسره كه بمعنى طرف چپ است.

قاموس آنرا مثل يمن بمعنى بركت گفته است در اقرب الموارد آنرا بركت و طرف راست معنى كرده طبرسى اصحاب اليمين فرموده و يمن و بركت را از ديگران نقل ميكند.

ناگفته نماند: اگر آن در آيه بمعنى يمين و طرف راست باشد مطابق آيه ديگر همين سوره است كه فرموده: وَ أَصْحابُ‌ الْيَمِينِ‌ ما أَصْحابُ‌ الْيَمِينِ‌ واقعة: 27. ولى ظاهرا آن بمعنى بركت باشد كه در مقابل‌ وَ أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ ما أَصْحابُ الْمَشْئَمَةِ آمده و يمن مقابل شومى است. يعنى: اهل بركت و مباركى كه در اثر اطاعت حق نسبت بخودشان يكپارچه بركت شدند