يعنى نقدا و بدون واسطه بدهند در الميزان آمده: «متجاوز عن يدهم الى يدكم».

حدّ يد از سر انگشتان است تا شانه و غير آن با قرينه فهميده ميشود مثل‌ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَ أَيْدِيَكُمْ‌ إِلَى الْمَرافِقِ‌ مائده: 6. كه بقرينه معلوم ميشود مراد از «بِأَيْدِيكُمْ» تا آرنج است و مثل‌ وَ السَّارِقُ وَ السَّارِقَةُ فَاقْطَعُوا أَيْدِيَهُما مائده: 38. كه بوسيله روايات معلوم ميشود مراد از ايدى چهار انگشت است كه از دزد بريده ميشود. و مثل: فَتَيَمَّمُوا صَعِيداً طَيِّباً فَامْسَحُوا بِوُجُوهِكُمْ وَ أَيْدِيكُمْ‌ مِنْهُ‌ مائده: 6. كه مراد از «يد» در تيمّم از مچ تا سر انگشتان است.

يس: يس‌. وَ الْقُرْآنِ الْحَكِيمِ. إِنَّكَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ‌ يس: 1- 3. در باره حروف مقطعه در «عسق» سخن گفته‌ايم بآنجا رجوع شود. در مجمع فرموده:

محمد بن مسلم از ابى جعفر باقر عليه السّلام نقل كرده: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را دوازده اسم است پنج تا از آنها در قرآن است. محمد، احمد، عبد اللّه، يس، نون.

يسر: آسانى. إِنَّ مَعَ الْعُسْرِ يُسْراً شرح: 6. راستى با دشوارى آسانى هست ظهور آيه آنست كه آسانى توأم با دشوارى است نه بعد از آن.

تَيَسُّر و اسْتِيسَار بمعنى آسان بودن و مقدور بودن است‌ فَإِنْ أُحْصِرْتُمْ فَمَا اسْتَيْسَرَ مِنَ الْهَدْيِ‌ بقره: 196.

اگر محصور و ممنوع شديد و نتوانستيد عمل حجّ را بپايان بريد آنچه از قربانى مقدور است بفرستيد.

تَيْسِير: آسان كردن‌ وَ لَقَدْ يَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّكْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّكِرٍ قمر:

17. حقّا كه قرآن را براى پند گرفتن آسان كرده‌ايم آيا پند گيرنده‌اى هست؟

وَ نُيَسِّرُكَ‌ لِلْيُسْرى‌ اعلى: 8.

فَأَمَّا مَنْ أَعْطى‌ وَ اتَّقى‌. وَ صَدَّقَ بِالْحُسْنى‌. فَسَنُيَسِّرُهُ‌ لِلْيُسْرى‌ ليل: 5- 7 يسرى مؤنّث ايسر است بمعنى آسانتر موصوف آن بايد مثل خصلت و طاعت مؤنّث باشد مراد از تيسير در آيه توفيق‌