حرارت ده و نور افشان قرار داديم رجوع شود به «سمو- سماء»
راجع به هفت آسمان. اين لفظ فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است. راغب گويد: وهج حصول
نور و حرارت است از آتش و آن با وهّاج بودن آفتاب كاملا درست است.
146. راغب
ميگويد: وهن ضعف است در خلقت يا در اخلاق. ظاهرا مراد از آيه ضعف روحى است يعنى در
مقابل بلائى كه در راه خدا رسيد روحيّه خود را نباختند ايضا در آيهوَ لاتَهِنُواوَ لا تَحْزَنُوا وَ
أَنْتُمُ الْأَعْلَوْنَآل عمران: 139. ولى در آيهرَبِّ إِنِّي وَهَنَ
الْعَظْمُ مِنِّيمريم: 3.وَ إِنَأَوْهَنَالْبُيُوتِ لَبَيْتُ الْعَنْكَبُوتِعنكبوت: 41. مراد ضعف خلقتى است.
ذلِكُمْ وَ أَنَّ اللَّهَمُوهِنُكَيْدِ الْكافِرِينَانفال: 18. مطلب آنست و خدا تضعيف
كننده حيله كافران است.
وهى:وَ انْشَقَّتِ السَّماءُ فَهِيَ يَوْمَئِذٍواهِيَةٌحاقّه: 16. وهى بمعنى شكافته شدن و
بىقوام و ضعيف شدن در اثر انشقاق است يعنى آسمان ميشكافد و آن در روز قيامت سست و
بىصلابت است. اين لفظ تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است.