جمع ولد اولاد است مثل‌ وَ قالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوالًا وَ أَوْلاداً وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ‌ سباء: 35.

وَلِيد بمعنى خادم و كودك است باعتبار نزديك بودن ولادتش جمع آن ولدان ميباشد در صحاح گويد:

«الْوَلِيدُ: الصّبىّ» و در قاموس گفته:

«الْوَلِيدُ: المولود و الصّبىّ و العبد».

راغب ميگويد: وليد بكسى گفته ميشود كه از ولادتش چندان نگذشته ... و چون بزرگ شد ديگر وليد گفته نميشود جمع آن ولدان ميباشد.

على هذا در وليد قريب الولادة بودن معتبر است‌ قالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ فِينا وَلِيداً وَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ عُمُرِكَ سِنِينَ‌ شعراء:

18. گفت: آيا تو را در كودكى تربيت نكرديم. و سالى چند در ميان ما ماندى.

وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَ الْوِلْدانِ‌ نساء: 75. چه شده كه در راه خدا و خلاص بيچارگان از مردان و زنان و كودكان، جنگ و جهاد نميكنيد؟!!.

يَطُوفُ عَلَيْهِمْ‌ وِلْدانٌ‌ مُخَلَّدُونَ‌ واقعة: 17. مراد از ولدان خدمتكاران بهشت‌اند و اطلاق ولدان روشن ميكند كه همه تازه جوان‌اند.

قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ. اللَّهُ الصَّمَدُ. لَمْ‌ يَلِدْ وَ لَمْ‌ يُولَدْ در «بنو- ابن» بطور مشروح گفته شده كه عده‌اى در باره خدا بفرزند حقيقى قائل بودند كه از خدا زائيده شده (نعوذ باللّه) نه اينكه مراد ولد تشريفى بوده است چنانكه آيه‌ أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ‌ وَلَدَ اللَّهُ‌ صافات: 151 و 152. فرزند حقيقى را نفى ميكند.

لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ. وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ. وَ والِدٍ وَ ما وَلَدَ. لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍ بلد: 1- 4. نه، قسم باين ديار تو در اين ديار ساكنى، قسم بپدرى بزرگ و آنچه متولّد كرده. حقّا كه انسان را در رنج و تعب آفريده‌ايم بقولى مراد از والد آدم و از «وَ ما وَلَدَ»