جمع ولد اولاد است مثلوَ قالُوا نَحْنُ أَكْثَرُ أَمْوالًا وَأَوْلاداًوَ ما نَحْنُ
بِمُعَذَّبِينَسباء: 35.
وَلِيدبمعنى خادم و كودك است باعتبار نزديك بودن ولادتش جمع آن ولدان
ميباشد در صحاح گويد:
«الْوَلِيدُ: الصّبىّ» و در قاموس گفته:
«الْوَلِيدُ: المولود و الصّبىّ و العبد».
راغب ميگويد: وليد بكسى گفته ميشود كه از ولادتش چندان نگذشته ... و
چون بزرگ شد ديگر وليد گفته نميشود جمع آن ولدان ميباشد.
على هذا در وليد قريب الولادة بودن معتبر استقالَ أَ لَمْ نُرَبِّكَ
فِيناوَلِيداًوَ لَبِثْتَ فِينا مِنْ
عُمُرِكَ سِنِينَشعراء:
18. گفت:
آيا تو را در كودكى تربيت نكرديم. و سالى چند در ميان ما ماندى.
وَ ما لَكُمْ لا تُقاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ وَ
الْمُسْتَضْعَفِينَ مِنَ الرِّجالِ وَ النِّساءِ وَالْوِلْدانِنساء: 75. چه شده كه در راه خدا و
خلاص بيچارگان از مردان و زنان و كودكان، جنگ و جهاد نميكنيد؟!!.
يَطُوفُ عَلَيْهِمْوِلْدانٌمُخَلَّدُونَواقعة: 17. مراد از ولدان خدمتكاران بهشتاند و اطلاق ولدان روشن
ميكند كه همه تازه جواناند.
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ. اللَّهُ الصَّمَدُ. لَمْيَلِدْوَ لَمْيُولَدْدر «بنو- ابن»
بطور مشروح گفته شده كه عدهاى در باره خدا بفرزند حقيقى قائل بودند كه از خدا
زائيده شده (نعوذ باللّه) نه اينكه مراد ولد تشريفى بوده است چنانكه آيهأَلا إِنَّهُمْ مِنْ
إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَوَلَدَاللَّهُصافات: 151 و 152. فرزند حقيقى را نفى ميكند.
لا أُقْسِمُ بِهذَا الْبَلَدِ. وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهذَا الْبَلَدِ.
وَوالِدٍوَ ماوَلَدَ. لَقَدْ خَلَقْنَا
الْإِنْسانَ فِي كَبَدٍبلد: 1- 4. نه، قسم باين ديار تو در اين ديار ساكنى، قسم بپدرى بزرگ
و آنچه متولّد كرده. حقّا كه انسان را در رنج و تعب آفريدهايم بقولى مراد از والد
آدم و از «وَما وَلَدَ»