چون باران را بر زمين نازل كنيم تكان ميخورد و بالا ميآيد.وَ أَلْقِ عَصاكَ
فَلَمَّا رَآهاتَهْتَزُّكَأَنَّها جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراًنمل: 10. و اينكه عصايت را بيانداز
و چون انداخت، ديد عصا حركت ميكند گوئى مارى است موسى از آن رو بفرار گذاشت.
هزل:إِنَّهُ لَقَوْلٌ فَصْلٌ. وَ ما هُوَبِالْهَزْلِطارق: 13 و 14. هزل بمعنى لاغر شدن
است راغب گويد: هزل هر كلام بىفايده است. تشبيه شده به لاغرى.
طبرسى آنرا لعب گفته است يعنى:
اين قرآن كلامى قاطع است و شوخى نيست. در نهج البلاغه خطبه 189 در
وصف دنيا فرموده:
«جِدُّهَاهَزْلٌ».
جدّى آن شوخى است. اين لفظ فقط يكبار در كلام الله آمده است.
251. آنها
را بيارى خدا شكست دادند و داود جالوت را كشت. راغب گويد:
اصل آن فشردن چيزى است تا بشكند مانند فشردن خيك خشكسَيُهْزَمُالْجَمْعُ وَ يُوَلُّونَ
الدُّبُرَقمر:
45. بزودى آن جمع شكست خورده و فرار خواهند كرد.
جُنْدٌ ما هُنالِكَمَهْزُومٌمِنَ الْأَحْزابِص: 11. «ما» براى تقليل است «هُنالِكَ»اشاره
بمكان بعيد است شايد مراد از آن «بدر» باشد
كه از مكّه بآنجا اشاره شده است. كه كفّار مكّه در آنجا شكست خوردند يعنى. اينها
لشكرى كم و شكست خوردهاند در آنجا، و از احزابى هستند كه در گذشته بر عليه
پيامبران دسته بندى كردند.