بيان ميكند و آنوقت ميگويد آب همه كوه‌ها را كه زير تمام آسمانها بود مستور كرد و جز نوح و آنها كه در كشتى بودند جنبنده‌اى در روى زمين باقى نماند.

اينها خيلى اغراق آميز بلكه نا ممكن‌اند ولى بحمد اللّه در قرآن مجيد از اينها خبرى نيست.

جودى كجاست؟

در باره جودى و محلّ آن در «جود» توضيحى داده شد بآنجا رجوع شود.

ناگفته نماند: نگارنده را مجال آن نيست كه در باره نوح عليه السّلام بروايات رجوع كرده و تحقيق نمايد، آنچه گفته شد با وضع اين كتاب مناسب است و الحمد للّه.

لفظ نوح‌

در اقرب الموارد گويد: نُوح‌ علمى است اعجمى و منصرف.

هاكس در قاموس خود آنرا عجمى دانسته و «راحت» معنى كرده است در صحاح و قاموس نيز آنرا غير عربى گفته‌اند. آن در لغت عرب مصدر و صدا را بگريه بلند كردن است، و اصل آن اجتماع زنان و روبرو نشستن آنها در نوحه‌گرى است. نوائح زنان نوحه‌گراند.

نار: آتش. وَ قالُوا لَنْ تَمَسَّنَا النَّارُ إِلَّا أَيَّاماً مَعْدُودَةً بقره: 80.

راغب گويد: بقول بعضى نار و نور از يك اصل‌اند و بيشتر متلازم هم ميباشند و نيز گويد: نار بشعله محسوس، و حرارت و نار جهنّم و نار حرب گفته ميشود. كُلَّما أَوْقَدُوا ناراً لِلْحَرْبِ أَطْفَأَهَا اللَّهُ‌ مائده: 64.

لفظ «نار» مؤنّث مجازى است گاهى مذكّر نيز آيد (اقرب الموارد) بقول طبرسى اصل نار از نور است.

نور: در تعريف نور گفته‌اند:

«النُّورُ الضّوء و هو خلاف الظّلمة» راغب گويد: ضوء منتشريكه بر ديدن كمك كند اقرب الموارد گويد: آنچه چيزها را آشكار ميكند. و نيز گفته‌اند آنچه فى نفسه آشكار است و غير خود را آشكار ميكند «الظّاهر فى نفسه المظهر لغيره».