از آب و طوفان باز ميدارد نوح فرمود: امروز از بلاى خدا هيچ چيز نميتواند جلو گيرد فقط آنكه مورد رحمت خدا است در امان خواهد بود، در اين ميان موجى پسر را ربود و غرق گرديد.

بلاى خداوندى همه نافرمانان را فرا گرفت و همه در دست امواج خروشان غرق شدند، دستور آسمانى رسيد كه‌ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ‌ هود: 44. اى زمين آبت را فرو بر و اى آسمان آبت را قطع كن، آب در زمين فرو رفت و كار تمام شد و كشتى بر كوه جودى نشست.

آيا طوفان همه جاى زمين را گرفت؟

در تفسير الميزان در سوره هود تحت عنوان «آيا نبوت نوح عليه السّلام براى عموم بشر بود؟» استدلال كرده كه نبوّت آنحضرت نبوّت عامّه بود و در فصل «آيا طوفان همه جاى زمين را فرا گرفت؟» عالمگير بودن طوفان را اختيار كرده و فرموده:

عموم دعوت آنحضرت مقتضى عموم عذاب است و اين بهترين قرينه است، و آنگهى آياتيكه بظاهر بر عموم دلالت دارند مفيد اين مطلب‌اند مثل قول نوح عليه السّلام‌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ مِنَ الْكافِرِينَ دَيَّاراً نوح: 26. و قول ديگرش كه بپسرش گفت‌ لا عاصِمَ الْيَوْمَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ إِلَّا مَنْ رَحِمَ‌ هود:

43. و نيز آيه‌ وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ‌ صافات: 77. و افزوده:

از جمله شواهد عمومى بودن طوفان آنست كه خداوند در دو موضع بنوح عليه السّلام ميفرمايد از هر حيوان يك جفت در كشتى بگذارد، روشن است كه اگر طوفان در يك ناحيه بود مثل عراق چنانكه گفته‌اند هيچ احتياج نبود كه در كشتى حيوان سوار كند ...

نگارنده گويد: هيچ مانعى ندارد كه «الارض» در آيه‌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الْأَرْضِ‌ ارض قوم نوح باشد نه همه كره ارض. چنانكه در آيه‌ وَ إِنْ كادُوا