ميدهد كه مأموريتشان خدائى بوده است ولى آيه در پيامبر بودنشان صريح نيست زيرا بعث در غير پيغمبر نيز بكار ميرود و بنظر ميايد كه مروّج شريعت تورات بوده‌اند.

نقذ: انقاذ بمعنى نجات دادن و خلاص كردن است. «الْإِنْقَاذُ:

التّخليص عن ورطة» وَ كُنْتُمْ عَلى‌ شَفا حُفْرَةٍ مِنَ النَّارِ فَأَنْقَذَكُمْ‌ مِنْها آل عمران: 103. در كنار گودال آتش بوديد كه از آن خلاصتان كرد و نجاتتان داد وَ إِنْ يَسْلُبْهُمُ الذُّبابُ شَيْئاً لا يَسْتَنْقِذُوهُ‌ مِنْهُ‌ حج: 73. اگر مگس چيزى از آنها بگيرد. آنرا خلاص نتوانند كرد. نقذ و انقاذ و استنقاذ بيك معنى‌اند (اقرب).

نقر: فَإِذا نُقِرَ فِي‌ النَّاقُورِ. فَذلِكَ يَوْمَئِذٍ يَوْمٌ عَسِيرٌ مدثّر: 8 و 9. راغب گفته: نقر كوبيدن چيزى (مثل كوبيدن طبل) است كه منجرّ بسوراخ شدن آن باشد، منقار آنست كه با آن ميكوبند مثل منقار پرنده. طبرسى نيز كوبيدن گفته است و گويد ناقور آنست كه آنرا براى صدا كردن ميكوبند در نهايه گويد در حديث آمده:

«نَهَى عَنْ‌ نَقْرَةِ الْغُرَابِ».

و آن اين است كه كسى نماز را خيلى تند بخواند گوئى مانند كلاغ منقار بزمين ميزند.

بهر حال‌ «نُقِرَ فِي‌ النَّاقُورِ» بجاى‌ يُنْفَخُ فِي الصُّورِ است يعنى آنگاه كه در ناقور كوبيده شود و قيامت پديد آيد، آنزمان روز سختى است. قاموس، مفردات و مجمع آنرا صور گفته‌اند.

نَقِير: خال يا فرو رفتگى كوچكى است در پشت هسته خرما. در قاموس گويد: «النَّقِيرُ نكتة فى ظهر النّواة» راغب گفته فرو رفتگى «جزئى» است در پشت هسته كه چيز سبك (و حقير) را با آن مثل زنند طبرسى نيز مثل قاموس گفته و اضافه كرده: گوئى منقارى بآنجا زده‌اند: فَإِذاً لا يُؤْتُونَ النَّاسَ‌ نَقِيراً- ... فَأُولئِكَ يَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ وَ لا يُظْلَمُونَ‌ نَقِيراً نساء: 53 و 124.

يعنى بقدر نقير چيزى بكسى ندهند و بقدر نقير مظلوم و ناقص الاجر نگردند.

نقص‌: كم كردن و كم شدن. قَدْ عَلِمْنا ما تَنْقُصُ‌ الْأَرْضُ مِنْهُمْ‌ ق: 4.