در قرآن اغنياء و فقراء هر دو است يعنى: ما آتش را تذكارى براى آتش آخرت و متاعى براى فقراء و اغنيا كرديم (يعنى براى همه) چنانكه در مجمع آمده. بقولى مراد از آن مسافرين نازل در صحرااند. اين لفظ تنها يكبار در قرآن آمده است.

قيض: شكافتن و شكافته شدن «قاض الشّى‌ء قيضا: شقّه فانشقّ» تقييض را تبديل، تقدير و آماده كردن گفته‌اند وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ‌ نُقَيِّضْ‌ لَهُ شَيْطاناً فَهُوَ لَهُ قَرِينٌ‌ زخرف:

36. هر كه از ياد خدا غافل باشد براى او شيطانى مهيّا ميكنيم كه بوى قرين است قيض در اصل پوست تخم مرغ است راغب گفته براى اوست شيطانى كه مانند پوست تخم مرغ بر او مستولى شود، اين آيه مقابل‌ إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ فصّلت: 30. است يعنى هر كه توجّه بخدا كند و استقامت داشته باشد ملك براى تقويت او نازل ميشود بعكس آنانكه از ياد خدا غفلت ورزند كه شيطان مضلّى بر او قرين گردد.

ايضا آيه‌ وَ قَيَّضْنا لَهُمْ قُرَناءَ فَزَيَّنُوا لَهُمْ ما بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَ ما خَلْفَهُمْ‌ فصلت: 25.

قَيل: قَيل بفتح قاف و قيلولة خوابيدن در وسط روز است «قال قيلا و قيلولة: نام فى القائلة أي نصف النّهار» طبرسى استراحت نيمروز نقل كرده خواه در ضمن خواب باشد يا نه‌ وَ كَمْ مِنْ قَرْيَةٍ أَهْلَكْناها فَجاءَها بَأْسُنا بَياتاً أَوْ هُمْ‌ قائِلُونَ‌ اعراف: 4. اى بسا شهرى كه هلاك كرديم عذاب ما بر آنها وقت شب يا موقع خواب نيمروز رسيد، مراد وقت استراحت در روز است.

أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ‌ مَقِيلًا فرقان: 24. مقيل اسم مكان بمعنى موضع استراحت است طبرسى از اظهرى نقل كرده قيلوله نزد عرب استراحت نيمروز است هر چند خواب در آن نباشد يعنى: اهل بهشت در آنروز بهتراند از حيث اقامتگاه و استراحتگاه.

و الحمد للّه و هو خير ختام 9 جمادى الثانى 1394 قمرى.