كه مراد شهر لوط است و در آيه ديگر بآن قريه گفته‌ وَ نَجَّيْناهُ مِنَ‌ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ تَعْمَلُ الْخَبائِثَ‌ انبياء: 74.

وانگهى «مدن بالمكان مدونا» بمعنى اقامت در مكان است بشهر از آن مدينه گويند كه محل اقامت مردم است.

خلاصه: ميان قريه و مدينه فرقيكه قابل اعتماد باشد بدست نيامد و حتى بقريه اصحاب سبت كه امر بمعروف كنندگان در آن بودند قريه گفته شده‌ وَ سْئَلْهُمْ عَنِ‌ الْقَرْيَةِ الَّتِي كانَتْ حاضِرَةَ الْبَحْرِ اعراف: 163.

بلى ميشود از استعمال قرآن بدست آورد كه مدينه بمعنى آبادى بزرگ و شهر است و قريه اعمّ ميباشد. و اللّه العالم.

قسورة: شير. كَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ. فَرَّتْ مِنْ‌ قَسْوَرَةٍ مدثّر: 50 و 51.

گويا آنها خران رميده‌اند كه از شير فرار كرده‌اند، قسورة جمع قسور نيز آمده بمعنى صيّاد تيرانداز ولى در آيه بقرينه «حمر» ظاهرا شير مراد است.

قسّيس: عالم نصارى. در الميزان فرموده: قسيّس معرّب «كشيش» است در مجمع از زجّاج نقل شده:

قسيّس و قسّ از رؤساء نصارى است و قسّ در لغت بمعنى نميمه و نشر حديث است. در اقرب الموارد گفته:

با واو و نون جمع بسته ميشود براى تغليب جانب وصفيّت بر اسميّت.

ذلِكَ بِأَنَّ مِنْهُمْ‌ قِسِّيسِينَ‌ وَ رُهْباناً وَ أَنَّهُمْ لا يَسْتَكْبِرُونَ‌ مائده: 82.

رأفت نصارى بر مسلمين براى آنست كه عدّه‌اى از آنها قسّيس و راهب‌اند (و كلام حق را براى مردم افشاء ميكنند) و نيز تكبّر و خود پسندى نمى‌نمايند، ناگفته نماند قسّ در لغت بمعنى سخن چين و چرانيدن خود آمده است شايد مراد از آن معناى دوم يا معناى اول باشد بمناسبت نشر حديث بوسيله آنها. اين لفظ فقط يكبار در قرآن آمده است. راغب اصل آن را جستجو كردن در شب گفته است.

قِسْط: (بكسر- ق) عدالت. و آن از مصادرى است كه وصف واقع شوند مثل عدل گويند «رجل قسط»