يَشاءُ وَ يَقْدِرُ ... شورى: 12. در اقرب الموارد گويد: مقلاد بمعنى كليد و خزانه ... جمع آن مقاليد است در مجمع واحد آنرا مقليد و مقلاد و معنى آنرا مفتاح و خزانه نقل كرده است ولى در كشّاف و جوامع الجامع آنرا كليدها معنى كرده و گفته از لفظ خود مفرد ندارد و كشاف بقولى مفرد آنرا مقليد نقل ميكند.

پس مقاليد در آيه بمعنى كليدها يا خزائن است و خزانه‌هاى آسمان و زمين براى خداست يعنى او مالك امر و حاكم آنهاست. ولى نگارنده بقرينه‌ وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ‌ منافقون: 7. ترجيح ميدهم كه مراد خزائن باشد و در «خزن» راجع بآن صحبت شده است در نهج البلاغه خطبه 131 فرموده‌

«وَ قَذَفَتْ إِلَيْهِ السَّمَاوَاتُ وَ الْأَرْضُونَ‌ مَقَالِيدَهَا».

آسمانها و زمين‌ها كليدهاى خود را بسوى خدا انداخته‌اند و در خطبه 136 در وصف امام عصر عليه السّلام فرموده‌

«وَ تُخْرِجُ لَهُ الْأَرْضُ مِنْ أَفَالِيذِ كَبِدِهَا وَ تُلْقِي إِلَيْهِ سِلْماً مَقَالِيدَهَا».

قلع: كندن. وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي‌ هود: 44.

اقلاع بمعنى امساك است يعنى گفته شد اى زمين آبت را فرو بر و اى آسمان باز گير. اين كلمه يكبار بيشتر در قرآن نيامده است.

قليل: كم، مقابل زياد و كنايه از بى‌مقدار مقابل عزيز. مثل‌ وَ قَلِيلٌ‌ مِنْ عِبادِيَ الشَّكُورُ سباء: 13. ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِينَ. وَ قَلِيلٌ‌ مِنَ الْآخِرِينَ‌ واقعة:

13 و 14. كه بمعنى كم است و مثل‌ قُلْ مَتاعُ الدُّنْيا قَلِيلٌ‌ وَ الْآخِرَةُ خَيْرٌ لِمَنِ اتَّقى‌ نساء: 77. بگو متاع دنيا در مقابل آخرت حقير و ناچيز است.

وَ هُوَ الَّذِي يُرْسِلُ الرِّياحَ بُشْراً بَيْنَ يَدَيْ رَحْمَتِهِ حَتَّى إِذا أَقَلَّتْ‌ سَحاباً ثِقالًا سُقْناهُ لِبَلَدٍ مَيِّتٍ ... اعراف:

57. اقلال بمعنى حمل و برداشتن است، در مجمع فرموده: اقلال برداشتن چيزى است كه نسبت بقدرت حامل قليل و كم ميشود. يعنى او كسى است كه بادها را پيش از باران مژده‌