سمع از هر طرف رانده ميشوند و در اينصورت بايد گفت: ملائكه در آسمانها اجتماعى دارند كه شياطين در صورت ورود بآن انجمن از اخبار غيبى و از حوادث آينده مطّلع ميشوند لذا از استماع جريان آن ممنوعند.

بنظر بعضى: مراد از ملاء اعلى مخلوقاتى است كه در كرات آسمانى‌اند و شياطين سعى ميكردند بآنمكانها نزديك شوند و اسرار بيشترى بدست آورند در «سماء» مشروحا گفته‌ايم كه در آسمانها مخلوقات زنده وجود دارند و هم اكنون اصوات آنها را بصورت امواج بى‌سيم ميگيرند.

2- قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِيمٌ. أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ. ما كانَ لِي مِنْ عِلْمٍ‌ بِالْمَلَإِ الْأَعْلى‌ إِذْ يَخْتَصِمُونَ. إِنْ يُوحى‌ إِلَيَّ إِلَّا أَنَّما أَنَا نَذِيرٌ مُبِينٌ‌ ص: 67- 70. ظاهرا مراد از ملاء اعلى ملائكه و مراد از اختصام آنها همان است كه در جواب‌ «إِنِّي جاعِلٌ فِي الْأَرْضِ خَلِيفَةً» گفتند أَ تَجْعَلُ فِيها مَنْ يُفْسِدُ فِيها وَ يَسْفِكُ الدِّماءَ (و اللّه اعلم) و يا اختصاصى است كه ميان خويش داشتند.

ملح‌: هذا عَذْبٌ فُراتٌ وَ هذا مِلْحٌ‌ أُجاجٌ‌ فرقان: 53. ملوحة و ملاحة بمعنى شورى است و ملح بمعنى شور و نمك است يعنى: اين شراب گوارا و اين شور و تلخ است ايضا هذا عَذْبٌ فُراتٌ سائِغٌ شَرابُهُ وَ هذا مِلْحٌ أُجاجٌ‌ فاطر: 12. اين لفظ فقط دو بار در كلام اللّه آمده است.

مَلق‌: (بر وزن فلس) فقر. اصل آن بمعنى نرمى است كه فقر انسان را نرم و ذليل ميكند. املاق نيز بمعنى فقر و بى‌چيزى است‌ وَ لا تَقْتُلُوا أَوْلادَكُمْ مِنْ‌ إِمْلاقٍ‌ نَحْنُ نَرْزُقُكُمْ وَ إِيَّاهُمْ‌ انعام:

151. همينطور است آيه 31. از سوره اسراء. يعنى: فرزندان خويش را از ترس فقر و گرسنگى نكشيد شما و آنها را ما روزى ميدهيم.

هر دو آيه صريح‌اند در اينكه عرب از ترس فقر و گرسنگى فرزندان خويش را ميكشتند، در آيه ديگرى آمده‌ وَ كَذلِكَ زَيَّنَ لِكَثِيرٍ مِنَ الْمُشْرِكِينَ‌