گوسفند است‌ «ثَمانِيَةَ أَزْواجٍ مِنَ الضَّأْنِ اثْنَيْنِ وَ مِنَ‌ الْمَعْزِ اثْنَيْنِ» رجوع شود به «زوج» اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است.

معن‌: قُلْ أَ رَأَيْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ ماؤُكُمْ غَوْراً فَمَنْ يَأْتِيكُمْ بِماءٍ مَعِينٍ‌ ملك:

30. معن بمعنى جارى شدن است معن الماء معنا: سال» معين يعنى:

جارى شونده. و «امعن بحقّى» يعنى:

حق مرا برد. معنى آيه: بگو خبر دهيد اگر آب شما در زمين فرو رفت كدام كس بشما آب روان خواهد آورد.

يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ‌ مَعِينٍ‌ صافّات: 45. از آيه بنظر ميايد كه شراب بهشتى در روى زمين جارى ميشود چنانكه در «كأس» گذشت يعنى: كاسه شرابى كه از چشمه جارى شونده است بر آنها ميگردانند.

مَاعُونٌ‌: الَّذِينَ هُمْ يُراؤُنَ. وَ يَمْنَعُونَ‌ الْماعُونَ‌ ماعون: 6 و 7. بنا بر معناى اوّلى ظاهرا ماعون آنست كه پيوسته در گردش و جريان است چنانكه آنرا تبر، ديك، دستاس و نحو آن كه معمولا بعاريه داده ميشوند، معنى كرده‌اند و ايضا مانند قرض دادن، صدقه دادن، و زكوة كه در ميان مردم جريان دارند.

در صافى از كافى از امام صادق عليه السّلام منقول است:

«قَالَ: هُوَ الْقَرْضُ تُقْرِضُهُ وَ الْمَعْرُوفُ تَصْنَعُهُ وَ مَتَاعُ الْبَيْتِ تُعِيرُهُ وَ مِنْهُ الزَّكَاةُ».

در ذيل روايت هست كه بآنحضرت گفتند: همسايگان ما وقتيكه اين اشياء را بردند ميشكنند و فاسد ميكنند آيا ميتوانيم ندهيم؟

فرمود اگر اينطور باشند مانعى نيست كه ندهيد. اين حديث در مجمع و برهان نيز نقل شده است.

و در مجمع از طريق اهل سنت نقل شده كه مراد از ماعون زكوة واجبى است.

معى‌: روده. امعاء: روده‌ها وَ سُقُوا ماءً حَمِيماً فَقَطَّعَ‌ أَمْعاءَهُمْ‌ محمد: 15. نوشانده شوند آب جوشان را، پاره كند روده‌هايشان را اين كلمه تنها يكبار در كلام اللّه مجيد