در آيه‌ لَعَلَّكَ‌ باخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ‌ شعراء: 3. اميد و ترجّى در اينجا با خدا قائم نيست بلكه با مقام قائم است يعنى اگر كسى در اين مقام باشد و ناراحتى تو را از اينكه مردم ايمان نمياورند به بيند خواهد گفت: شايد اين شخص در اين راه خودش را هلاك كند.

بنظر نگارنده قول سوم از همه بهتر و دقيقتر است و اللّه العالم.

لعن: راندن و دور كردن. «لعنه لعنا: طرده و ابعده عن الخير» در مفردات گفته: لعن بمعنى طرد و دور كردن از روى غضب است. آن از خدا در آخرت عذاب و در دنيا انقطاع از قبول رحمت و توفيق خداست و از انسان نفرين است نسبت بغير.

بَلْ‌ لَعَنَهُمُ‌ اللَّهُ بِكُفْرِهِمْ‌ بقره:

88. بلكه خدا آنها را در اثر كفرشان از رحمت خويش دور كرده است‌ إِنَّ اللَّهَ‌ لَعَنَ‌ الْكافِرِينَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِيراً احزاب: 64.

وَ يَلْعَنُهُمُ‌ اللَّاعِنُونَ‌ بقره: 159. يعنى لاعنون از خدا خواهند كه كتمان كنندگان آيات را از رحمت خويش دور كند.

إِنَّ الَّذِينَ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ كُفَّارٌ أُولئِكَ عَلَيْهِمْ‌ لَعْنَةُ اللَّهِ ... بقره:

161. لعنت در اينجا بمعنى عذاب است.

اصناف زير در قرآن كريم مورد لعنت‌اند:

1- كفّار بطور مطلق. إِنَّ اللَّهَ‌ لَعَنَ‌ الْكافِرِينَ وَ أَعَدَّ لَهُمْ سَعِيراً احزاب: 64.

2- منافقان. لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ الْمُنافِقُونَ وَ الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ‌ ... مَلْعُونِينَ‌ أَيْنَما ثُقِفُوا أُخِذُوا وَ قُتِّلُوا تَقْتِيلًا احزاب: 60 و 61. ايضا فتح: 6.

3- ابليس. وَ إِنَّ عَلَيْكَ‌ لَعْنَتِي‌ إِلى‌ يَوْمِ الدِّينِ‌ ص: 78. لَعَنَهُ‌ اللَّهُ وَ قالَ لَأَتَّخِذَنَّ مِنْ عِبادِكَ نَصِيباً مَفْرُوضاً نساء: 118.

4- آنانكه خدا و رسول را اذيّت ميكنند: إِنَّ الَّذِينَ يُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ‌ لَعَنَهُمُ‌ اللَّهُ فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ ... احزاب:

57.

قرشى بنايى، على اكبر، قاموس قرآن - تهران، چاپ: ششم، 1412ق.

قاموس قرآن ؛ ج‌6 ؛ ص195