در آيهلَعَلَّكَباخِعٌ نَفْسَكَ أَلَّا يَكُونُوا مُؤْمِنِينَشعراء: 3. اميد و ترجّى در اينجا
با خدا قائم نيست بلكه با مقام قائم است يعنى اگر كسى در اين مقام باشد و ناراحتى
تو را از اينكه مردم ايمان نمياورند به بيند خواهد گفت: شايد اين شخص در اين راه
خودش را هلاك كند.
بنظر نگارنده قول سوم از همه بهتر و دقيقتر است و اللّه العالم.
لعن:راندن و دور كردن. «لعنهلعنا: طرده و ابعده عن الخير» در مفردات گفته: لعن بمعنى طرد و دور
كردن از روى غضب است. آن از خدا در آخرت عذاب و در دنيا انقطاع از قبول رحمت و
توفيق خداست و از انسان نفرين است نسبت بغير.
بَلْلَعَنَهُمُاللَّهُ بِكُفْرِهِمْبقره:
88. بلكه
خدا آنها را در اثر كفرشان از رحمت خويش دور كرده استإِنَّ اللَّهَلَعَنَالْكافِرِينَ وَ أَعَدَّ
لَهُمْ سَعِيراًاحزاب: 64.
وَيَلْعَنُهُمُاللَّاعِنُونَبقره: 159. يعنى لاعنون از خدا خواهند كه كتمان كنندگان آيات را از
رحمت خويش دور كند.