در دست نيست و آن در مجمع و غيره بلفظ «قيل- روى»
نقل شده است.
در الميزان از الدرّ المنثور از اسماء و در برهان دو حديث از اسماء
بنت عميس و ابن عباس نقل شده كه اسماء گويد: رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله را
ديدم در كنار ثبير ميفرمود: روشن باد ثبير روشن باد ثبير (ثبير كوهى است در كنار
مكّه و آبى است در ديار مزينه ظاهرا اوّلى مراد است) بعد گفت:
وَ اجْعَلْ لِيلِسانَصِدْقٍ فِي الْآخِرِينَشعراء: 84. مراد از لسان صدق در
اين دو آيه چيست؟
لسان چنانكه طبرسى فرموده ياد كردن است اعمّ از مدح يا ذمّ «جائنىلسان فلان» يعنى مدح يا ذمّ او بمن
رسيد و نيز گويد: عرب بطور استعاره لسان را بمعنى قول بكار برند، على هذا لسان صدق
در آيه بمعنى ياد نيك و ثناء جميل است در اقرب گويد لسان صدق بمعنى ذكر حسن است طبرسى
آنرا ثناء جميل گفته است.
نگارنده گويد: احتمال دارد بقاء شريعت مراد باشد كه توأم با ثناء
جميل و نام نيك است. چنانكه در باره ابراهيم عليه السّلام آمدهوَ جَعَلَها كَلِمَةً
باقِيَةً فِي عَقِبِهِزخرف: 28. خدا توحيد و برائت از بتان را كلمه باقى كرد در نسل
ابراهيم عليه السّلام.