بار در قرآن يافته است.

لجّ: لجاج آنست كه شخص در فعل منهىّ عنه اصرار ورزد بَلْ‌ لَجُّوا فِي عُتُوٍّ وَ نُفُورٍ ملك: 21. بلكه در طغيان و نفرت اصرار ورزيدند لَلَجُّوا فِي طُغْيانِهِمْ يَعْمَهُونَ‌ مؤمنون: 75 در طغيانشان اصرار ميورزيدند و سرگردان مى‌ماندند.

لجّة: قِيلَ لَهَا ادْخُلِي الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ‌ لُجَّةً وَ كَشَفَتْ عَنْ ساقَيْها نمل: 44. لجّه بمعنى آب بزرگ است لجّة البحر بمعنى آب بزرگ است لجّة البحر يعنى حركت امواج دريا، لجّة اللّيل تردد امواج ظلمت شب است يعنى بآن زن گفته شد بعمارت داخل شود، چون آنرا ديد پنداشت آب بزرگى است، ساقهاى خويش را عريان كرد.

لجّى: بحر لجّى يعنى درياى بزرگ و متلاطم‌ أَوْ كَظُلُماتٍ فِي بَحْرٍ لُجِّيٍ‌ يَغْشاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحابٌ ظُلُماتٌ بَعْضُها فَوْقَ بَعْضٍ‌ نور: 40. اعمال كافران يا همچون درياى متلاطمى است كه موج آنرا فرا گرفته از بالاى آن موجى از بالاى آن ابرهائى، تاريكيهائى است بعضى بالاى بعض ديگر.

لحد: لحد و الحاد بمعنى عدول و انحراف از استقامت است وسط قبر را ضريح و قسمت منحرف آنرا لحد گويند در لغت آمده: «لحد الى فلان: مال اليه- لحد عنه: عدل و انحرف» همچنين است الحاد.

إِنَّ الَّذِينَ‌ يُلْحِدُونَ‌ فِي آياتِنا لا يَخْفَوْنَ عَلَيْنا فصلت: 40. آنانكه درباره آيات ما انحراف ميكنند و از استقامت عدول مى‌نمايند بر ما مخفى نيستند وَ لِلَّهِ الْأَسْماءُ الْحُسْنى‌ فَادْعُوهُ بِها وَ ذَرُوا الَّذِينَ‌ يُلْحِدُونَ‌ فِي أَسْمائِهِ‌ اعراف: 180. انحراف در اسماء خدا آنست كه صفات خدا را از قبيل رازق، خالق، معبود و غيره بديگران نسبت بدهيم و اين مفاهيم را مال آنها بدانيم چنانكه مشركان و غاليان كردند يلحدون را از باب عَلِمَ يَعْلَمُ و باب افعال هر دو خوانده‌اند.

ملتحد: بمعنى پناهگاه و محل‌