جنّ است و آنها براى شنيدن قرآن اجتماع كرده ميخواستند از دوش همديگر بالا روند و آيات را بشنوند و ضمير «كادُوا- يَكُونُونَ» راجع به آنهاست. ولى سياق آيات قبل و بعد با اين نظر ملايم نيست.

يَقُولُ أَهْلَكْتُ مالًا لُبَداً بلد:

6. لبد را در آيه مشدّد و مخفّف خوانده‌اند ولى در قرآنها مخفّف و بضمّ اوّل است و بمعنى كثير و بسيار است در مجمع فرموده: لبد بمعنى كثير و مأخوذ از «تلبّد الشّى‌ء» است يعنى بعضى بر بعضى انباشته شد. معنى آيه: ميگويد مال زيادى تلف كردم.

لبس: لبس بضمّ اوّل در اصل بمعنى پوشاندن شى‌ء است چنانكه در اقرب الموارد و مفردات گفته است، معانى ديگر متفرّع بر آنست و اصل معنى يكى است.

لبس اگر بضمّ اول باشد بمعنى لباس پوشيدن است و فعل آن از باب علم يعلم آيد مثل‌ وَ يَلْبَسُونَ‌ ثِياباً خُضْراً مِنْ سُنْدُسٍ‌ كهف: 31. و اگر بفتح اوّل باشد بمعنى خلط و مشتبه كردن است و فعل آن از باب ضرب يضرب آيد چنانكه در صحاح و مصباح تصريح كرده و آيات قرآن نيز شاهد آن است.

لباس، لبوس و لبس (بكسر اوّل بمعنى لباس و پوشيدنى است. نحو وَ لِباسُهُمْ‌ فِيها حَرِيرٌ حجّ: 23. وَ عَلَّمْناهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ‌ لَكُمْ‌ انبياء: 80.

مراد از لبوس زره است: يعنى بداود صنعت لباس جنگى آموختيم. اينك چند آيه را بررسى ميكنيم:

وَ لا تَلْبِسُوا الْحَقَّ بِالْباطِلِ وَ تَكْتُمُوا الْحَقَّ وَ أَنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ بقره:

42. «تَلْبِسُوا» از باب ضرب يضرب بمعنى خلط و آيه خطاب باهل كتاب است يعنى حق را با باطل خلط نكنيد و حق را بباطل مشتبه ننمائيد و حق را با آنكه ميدانيد كتمان نكنيد منظور آنست كه نبوّت حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله را كتمان نكنيد و دلائل آنرا كه در كتاب شماست مشتبه نگردانيد.

وَ قالُوا لَوْ لا أُنْزِلَ عَلَيْهِ مَلَكٌ وَ لَوْ