كهف: 77. آندو در آن شهر ديوارى يافتند كه ميخواست بيافتد در اين آيه «اراده» در جامد بكار رفته بقول الميزان استعمال آن بطور مجاز است.

در مجمع بعد از اشاره بمجاز بودن فرموده: آن از كلام فصيح عرب است و در اشعارشان بسيار ديده ميشود شاعر گويد:

يريد الرّمح صدر ابى براء

و يرغب عن دماء بنى عقيل‌

نيزه سينه ابا براء را اراده ميكند و ميخواهد در آن فرو رود و از ريختن خونهاى فرزندان عقيل رو گردان است. اين كلمه فقط يكبار در قرآن مجيد آمده است رجوع شود به «رود».

قضاء: قضاء در اصل بمعنى فيصله دادن بامر است قولى باشد يا فعلى از خدا باشد يا از بشر (راغب) طبرسى ذيل آيه 117 بقره فرموده: قضا و حكم نظير هم‌اند و اصل آن بمعنى فيصله دادن و محكم كردن شى‌ء است:

قاموس آنرا حكم، صنع، حتم و بيان معنى كرده است.

اين لفظ در قرآن مجيد در چندين معنا بكار رفته كه هر يك نوعى فيصله دادن و تمام كردن است:

1- اراده. مثل‌ وَ إِذا قَضى‌ أَمْراً فَإِنَّما يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌ بقره: 117.

در آيه ديگر بجاى «قضى» اراده آمده است‌ إِنَّما أَمْرُهُ إِذا أَرادَ شَيْئاً أَنْ يَقُولَ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ‌ يس: 82.

2- حكم و الزام. مثل‌ وَ قَضى‌ رَبُّكَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ‌ اسراء:

23. پروردگار تو حكم كرده كه جز او را نپرستيد.

3- اعلام و خبر دادن. مثل‌ وَ قَضَيْنا إِلى‌ بَنِي إِسْرائِيلَ فِي الْكِتابِ لَتُفْسِدُنَّ فِي الْأَرْضِ مَرَّتَيْنِ ... اسراء: 4. به بنى اسرائيل در كتاب اعلام كرديم كه حتما حتما دو بار در زمين افساد خواهيد كرد. وَ قَضَيْنا إِلَيْهِ ذلِكَ الْأَمْرَ ... حجر: 66. بلوط عليه السّلام آنكار را اعلام كرديم.

4- تمام كردن. مثل‌ فَلَمَّا قَضى‌ مُوسَى الْأَجَلَ وَ سارَ بِأَهْلِهِ ... قصص: