3 مائده بعلت يكى از سه وجه است كه از الميزان نقل گرديد.

ناگفته نماند: بشهادت روايات فريقين اين آيه در غدير خم نازل گرديد پس از آنكه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله على بن ابى طالب عليه السّلام را بخلافت منصوب فرمود در مجمع البيان آنرا از امام باقر و امام صادق عليهما السلام نقل كرده است.

سبط ابن جوزى آنرا در تذكره از ابو هريره و ابن كثير در تفسير خود از طبرى از ابو سعيد خدرى و ابو هريره نقل ميكند. بگمان من نقل اينكه نزول آيه در عرفه بوده تحريفى است كه از اثر جعل معاندين اهل بيت عليهم السلام بوجود آمده تا جائيكه سبط ابن جوزى احتمال داده كه آيه دو دفعه نازل شده هم در عرفه و هم در غدير خمّ. بهر حال رجوع شود به الغدير جلد اول كه در آن از 16 كتاب از كتب معتبر اهل سنت نقل كرده و در مراجعه 11 كتاب المراجعات فرموده: در باب 39 و 40 غاية المرام شش روايت از اهل سنّت در اين باره نقل شده است.

كَمّ: (بفتح اول) پوشاندن. «كمّ الشّى‌ء كمّا: غطّاه و ستره» كمّ (بكسر كاف) غلافى است كه گل يا ميوه را ميپوشاند جمع آن در قرآن اكمام است. راغب گويد: كمّ بضمّ اول قسمتى از آستين پيراهن است كه دست را ميپوشاند و بكسر آن غلافى است كه ميوه را ميپوشاند.

فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ‌ الْأَكْمامِ‌ رحمن: 11. مراد از فاكهه ميوه‌اى غير از خرماست و مراد از اكمام غلافهائى است كه خرما در آن ميشود يعنى در زمين ميوه‌هائى است و نخل غلافدار.

إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ‌ أَكْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى‌ وَ لا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ‌ فصلت:

47. علم قيامت راجع بخداست ميوه ها جز بعلم او از غلافهايشان در نيايند و مادگان جز بعلم او حمل بر ندارند و نگذارند. اين كلمه تنها دو بار در قرآن آمده است.