كَفور: (بفتح كاف) مبالغه در كفران نعمت است يعنى بسيار ناسپاس‌ إِنَّهُ لَيَؤُسٌ‌ كَفُورٌ هود: 9. آن ظاهرا مصداق كفر نيز واقع ميشود مثل‌ وَ لا يُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذابِها كَذلِكَ نَجْزِي كُلَ‌ كَفُورٍ فاطر: 36. «كفور» جمعا 12 بار در قرآن مجيد آمده است.

كُفُور: (بضمّ كاف) مصدر است بمعنى جحود و انكار از راغب نقل شد كه در انكار دين و انكار نعمت بكار رود و جمعا سه بار در قرآن آمده است‌ وَ لَقَدْ صَرَّفْنا لِلنَّاسِ فِي هذَا الْقُرْآنِ مِنْ كُلِّ مَثَلٍ فَأَبى‌ أَكْثَرُ النَّاسِ إِلَّا كُفُوراً اسراء: 89. ظاهرا مراد از آن انكار دينى است يعنى: از هر مثل در اين قرآن آورديم ولى بسيارى از مردم جز انكار حق نكردند ايضا فرقان: 50. وَ جَعَلَ لَهُمْ أَجَلًا لا رَيْبَ فِيهِ فَأَبَى الظَّالِمُونَ إِلَّا كُفُوراً اسراء:

99.

كَفّار: (بفتح كاف) مبالغه كافر و بقول راغب آن در افاده مبالغه از كفور ابلغ است. ظاهر قرآن آنست كه در كفر دين و كفر نعمت بكار رفته‌ أَلْقِيا فِي جَهَنَّمَ كُلَ‌ كَفَّارٍ عَنِيدٍ ق:

24. در كفر دينى است‌ وَ إِنْ تَعُدُّوا نِعْمَتَ اللَّهِ لا تُحْصُوها إِنَّ الْإِنْسانَ لَظَلُومٌ‌ كَفَّارٌ ابراهيم: 34. ظاهرا در كفر نعمت است.

كُفّار (بضمّ كاف) جمع كافر است بنظر راغب استعمال آن در منكر دين بيشتر از منكر نعمت است‌ إِنَّ الَّذِينَ‌ كَفَرُوا وَ ماتُوا وَ هُمْ‌ كُفَّارٌ أُولئِكَ عَلَيْهِمْ لَعْنَةُ اللَّهِ‌ بقره: 161.

اين لفظ جمعا 21 دفعه در قرآن بكار رفته و همه جا مراد از آن منكرين دين است مگر در آيه‌ كَمَثَلِ غَيْثٍ أَعْجَبَ‌ الْكُفَّارَ نَباتُهُ‌ حديد: 20. كه مراد زارعان و كشاورزان است.

كَفّارَة: مراد از كفّاره آنست كه گناه را باحسن وجه ميپوشاند و جبران ميكند ذلِكَ‌ كَفَّارَةُ أَيْمانِكُمْ إِذا حَلَفْتُمْ‌ مائده: 89. آن كفّاره سوگندهاى شماست چون قسم خورديد مراد از آن آزاد كردن بنده يا طعام ده نفر