است و نيز گفته‌اند آنحضرت براى «احد» بعد از نماز جمعه از مدينه خارج شد حال آنكه آيه خروج بامدادى را ميرساند. در اقرب الموارد گفته: اصل آن در بامداد خارج شدن است سپس در مطلق رفتن بكار رفته در هر وقت كه باشد پس ميشود آيه را مطلق بيرون شدن دانست.

وَ غَدَوْا عَلى‌ حَرْدٍ قادِرِينَ‌ قلم: 25. بامداد خارج شدند حال آنكه فقط بمنع مستمند قادر بودند.

و چيزى از باغشان نمانده بود.

غرب: دور شدن. در قاموس گفته:

«الْغَرْبُ‌: الْمَغْرِبُ‌ وَ الذَّهابُ وَ التَّنَحِّي» در اقرب الموارد گفته «غَرَبَتِ‌ النُّجُومُ‌ غُرُوباً: بَعُدَتْ وَ تَوَارَتْ» در مجمع فرموده: اصل غرب بمعنى تباعد و حدّ است «حدّ» را ديگران نيز گفته‌اند. على هذا غروب آفتاب و غيره را بعلت دور شدن از افق و پنهان شدن غروب گفته‌اند. وَ إِذا غَرَبَتْ‌ تَقْرِضُهُمْ ذاتَ الشِّمالِ‌ كهف: 17.

چون آفتاب غروب ميكرد از آنها بطرف شمال ميل ميكرد.

وَ سَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّكَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَ قَبْلَ‌ الْغُرُوبِ‌ ق: 39.

مَغرِب: محل غروب‌ وَ لِلَّهِ الْمَشْرِقُ وَ الْمَغْرِبُ‌ بقره: 115. آيه شامل تمام زمين است زيرا چون زمين را بشرق و غرب تقسيم كنيم جز خطّى موهوم كه فاصل آندو است چيزى نمى‌ماند.

راجع بآيه‌ رَبُّ الْمَشْرِقَيْنِ وَ رَبُ‌ الْمَغْرِبَيْنِ‌ رحمن: 17. و فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشارِقِ وَ الْمَغارِبِ‌ معارج:

40. رجوع شود به «شَرَقَ» و راجع بآيه‌ حَتَّى إِذا بَلَغَ‌ مَغْرِبَ‌ الشَّمْسِ وَجَدَها تَغْرُبُ‌ فِي عَيْنٍ حَمِئَةٍ كهف:

86. رجوع شود به «طلع» و «حماء».

در كريمه‌ وَ أَوْرَثْنَا الْقَوْمَ الَّذِينَ كانُوا يُسْتَضْعَفُونَ مَشارِقَ الْأَرْضِ وَ مَغارِبَهَا اعراف: 137. مراد زمين شام و فلسطين است بقرينه‌ الَّتِي بارَكْنا كه در چند آيه در وصف سرزمين شام آمده است مشارق و مغارب مفيد آنست كه تمام آن زمين بدست بنى اسرائيل افتاده است.