لفظ مسيح گويد: ... عيسى بمسيح ملقّب گشته زيرا كه از براى خدمت و
فدا معين و قرار داده شده است.
ولى چون قرآن مجيد اين لقب را براى آنحضرت قبول كرده حتما معنى فدا
در آن ملحوظ نيست و هاكس اشتباه كرده است. زمخشرى ذيل آيهاسْمُهُ الْمَسِيحُعِيسَىابْنُ مَرْيَمَآل عمران 44 گفته: اصل مسيح
در عبرانى مشيحا است بمعنى مبارك. الميزان نيز اختيار كرده كه آن معرّب مشيحا باشد
كه در كتب عهدين واقع است معنى آن پادشاه يا مبارك است.
نگارنده احتمال ميدهم در آيه ... اسْمُهُ الْمَسِيحُعِيسَىابْنُ مَرْيَمَلفظالْمَسِيحُصفتاسْمُهُباشد يعنى نام مبارك او عيسى
بن مريم است.
عيش:زندگى.فَهُوَ فِيعِيشَةٍراضِيَةٍحاقّه: 21 و قارعه: 7. او در يك زندگى پسنديدهاى است.
راغب گفته: عيش زندگى مخصوص بحيوان است (اعم از انسان و حيوان) و آن
از حيات اخصّ است كه حيات در خدا و فرشته و حيوان بكار ميرود.
معاش و معيشت هر دو مصدراند مثلوَ مَنْ أَعْرَضَ
عَنْ ذِكْرِي فَإِنَّ لَهُمَعِيشَةًضَنْكاًطه: 124. هر كه از ياد من اعراض كند براى اوست زندگيى تنگ. معيشت
گاهى اسم است و بطعام و شراب و غيره كه وسيله زندگىاند گفته ميشود. عبارت قاموس
چنين است: «الْمَعِيشَةُالَّتِيتَعِيشُبِهَا مِنَ الْمَطْعَمِ وَ الْمَشْرَبِ وَ مَا يَكُونُ بِهِ
الْحَيَاةُ وَ مَايُعَاشُبِهِ أَوْ فِيهِ» در آيهنَحْنُ قَسَمْنا
بَيْنَهُمْمَعِيشَتَهُمْفِي الْحَياةِ الدُّنْيازخرف: 32. مراد وسائل زندگى و
يا استعدادهاى آدميان است كه آنها نيز وسائل زندگىاند رجوع شود به «سخر» ذيل آيه فوق.