وَ رافِعُكَ إِلَيَّ وَ مُطَهِّرُكَ مِنَ الَّذِينَ كَفَرُوا آل عمران: 55. توفّى بمعنى تمام اخذ است و آن در قرآن بيشتر در موت بكار رفته مثل‌ إِنَّ الَّذِينَ تَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ‌ نساء: 97. تَوَفَّتْهُ رُسُلُنا وَ هُمْ لا يُفَرِّطُونَ‌ انعام: 61. أَفْرِغْ عَلَيْنا صَبْراً وَ تَوَفَّنا مُسْلِمِينَ‌ اعراف: 126.

و گاهى در مطلق اخذ آمده است مثل: فَأَمْسِكُوهُنَّ فِي الْبُيُوتِ حَتَّى يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ أَوْ يَجْعَلَ اللَّهُ لَهُنَّ سَبِيلًا نساء: 15. يعنى آنها را در خانه نگاه داريد تا مرگ آنها را دريابد يا خدا برايشان راهى قرار دهد. ايضا اللَّهُ يَتَوَفَّى الْأَنْفُسَ حِينَ مَوْتِها وَ الَّتِي لَمْ تَمُتْ فِي مَنامِها ...

زمر: 42. و در آيه‌ وَ هُوَ الَّذِي يَتَوَفَّاكُمْ بِاللَّيْلِ وَ يَعْلَمُ ما جَرَحْتُمْ بِالنَّهارِ انعام: 60. اخذ بواسطه خواب است.

در آيه مورد بحث كه فرموده:

إِنِّي مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَّ ... اگر توفّى بمعنى اخذ باشد مثل آيه: بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ‌ است يعنى: اى عيسى من تو را اخذ ميكنم و بسوى خود بالا ميبرم، و اگر بمعنى مرگ باشد آنوقت مرگ عادى عيسى عليه السّلام را ميرساند.

3- وَ كُنْتُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً ما دُمْتُ فِيهِمْ فَلَمَّا تَوَفَّيْتَنِي كُنْتَ أَنْتَ الرَّقِيبَ عَلَيْهِمْ‌ مائده: 117. اين آيه كلام عيسى است كه روز قيامت بخدا خواهد گفت: من تا در ميان مردم بودم بر آنها گواه بودم و چون مرا وفات دادى تو خودت بر آنها مراقب بودى.

درباره‌ تَوَفَّيْتَنِي‌ همان سخن هست كه در آيه بالا گفته شد.

خلاصه سخن‌

ناگفته نماند: توفّى گرچه بمعنى تمام اخذ است ولى در قرآن فقط در ميراندن بكار رفته نه در مطلق اخذ، و در آيه‌ يَتَوَفَّاهُنَّ الْمَوْتُ‌ نيز اخذ براى مرگ است لذا در آيه‌ مُتَوَفِّيكَ وَ رافِعُكَ إِلَيَ‌ قهرا بايد ميراندن مراد باشد و بقرينه آن ميشود گفت كه‌ بَلْ رَفَعَهُ اللَّهُ‌ با قيد توفّى است يعنى‌