گناهان ما فقط بلكه بجهت تمام جهان نيز (تمام شد).

ميگويند: چون آدم گناهكار شد او و فرزندانش مستحقّ عذاب اخروى گشتند و چون فرزندان آدم نيز گناه كردند مستحق عذاب گشتند چنانكه قبلا بوسيله گناه پدرشان مستحق شده بودند. از طرف ديگر خدا هم عادل است و هم مهربان.

عذاب گناهكاران مخالف مهربانى و عفو از آنها مخالف عدل بود.

اين مشكل لا ينحلّ مانده بود تا خداوند ببركت عيساى مسيح آنرا حل كرد. بدين طريق كه خدا پسر خود را كه در عين حال خود خدا بود بشكم زنى از فرزندان آدم وارد نمود و از وى بصورت انسانى كامل متولد شد.

از گناهان معصوم بود و تا مدّتى با مردم زندگى كرد انسان كامل بود كه از انسان متولد گرديد و در عين حال خدا بود زيرا كه پسر خدا بود و پسر خدا خود خداست.

سپس خدا دشمنان را بر او مسلّط كرد تا وى را با فجيعترين قتلى كه دار آويختن باشد بكشتند با آنكه شخص مصلوب در كتاب الهى مورد لعن است بدين طريق عيسى متحمّل لعن و صلب شد تا كفّاره گناهان تمام بشر گرديد (الميزان ج 3 ص 320- المنار ج 6 ص 24 ببعد).

از اينجاست كه نصارى صليب را همه جا زينت مجالس كرده‌اند و گويند هر كه بصليب و كفاره گناهان بودن عيسى ايمان نداشته باشد اهل آتش است.

ناگفته نماند: موضوع فداء و كفاره گناهان بودن عيسى عليه السّلام افسانه‌اى بيش نيست و با موازين عقل و شرع سازگارى ندارد و بتصريح قرآن مجيد عيسى بدار آويخته نشده و نيز بدست يهود كشته نشده است اينك كلام قرآن را بررسى ميكنيم:

... وَ قَوْلِهِمْ إِنَّا قَتَلْنَا الْمَسِيحَ‌ عِيسَى‌ ابْنَ مَرْيَمَ رَسُولَ اللَّهِ وَ ما قَتَلُوهُ وَ ما صَلَبُوهُ وَ لكِنْ شُبِّهَ لَهُمْ وَ إِنَّ الَّذِينَ‌