بوسيله قرينه معلوم ميشود مثلقالَ هذا مِنْعَمَلِالشَّيْطانِقصص: 15.
و مثلإِلَيْهِ يَصْعَدُ الْكَلِمُ الطَّيِّبُ وَالْعَمَلُالصَّالِحُ
يَرْفَعُهُفاطر: 10.
راغب گويد: عمل هر فعلى است كه از حيوان روى قصد واقع شود، آن از فعل
اخصّ است زيرا فعل گاهى بفعل حيوانات كه لا عن قصد سر زند اطلاق ميشود و بعضا بفعل
جمادات نيز گفته ميشود ولى عمل خيلى كم بلا قصد و فعل جماد گفته ميشود.
در اقرب الموارد گفته: عمل در كارى گفته ميشود كه از روى عقل و فكر
باشد لذا با علم مقرون ميشود ولى فعل اعمّ است.
پس فرق بين عمل و فعل اعمّ و اخصّ است. اين فرق را از قرآن مجيد نيز
ميشود استفاده كرد كه عمل باعمال و كارهاى ارادى اطلاق شده ولى فعل گاهى در افعال
جماد نيز بكار رفته است مثلبَلْ فَعَلَهُ كَبِيرُهُمْ هذاانبياء: 63.
قبول عمل از غير مسلمان
در قرآن مجيد آياتى هست كه ظهور آنها قبول عمل از مسلمان و غير
مسلمان هر دو است. و عمل صالح بهر دو گروه مفيد خواهد بود. اينك ما آنها را نقل و
بررسى ميكنيم:
1-إِنَّ الَّذِينَ آمَنُوا وَ الَّذِينَ هادُوا وَ النَّصارى وَ الصَّابِئِينَ
مَنْ آمَنَ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ وَعَمِلَصالِحاً فَلَهُمْ
أَجْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ يَحْزَنُونَبقره: 62. همچنين است آيه 69
از سوره مائده.
مَنْ آمَنَ بِاللَّهِخبر انَّ است و چون بايد از
خبر بمبتدا ضمير بر گردد لذا تقدير چنين ميشود «مَنْآمَنَ بِاللَّهِ مِنْهُمْ» و
ضمير جمع راجع است بهمه چهار گروه و اگرمَنْ آمَنَمبتدا وفَلَهُمْ أَجْرُهُمْ
...خبر آن باشد باز جمله خبر انَّ است و از تقدير ضمير ناگزير هستيم.
ظهور آيه در آنست كه آن چهار گروه با حفظ اسم مؤمن و يهودى و نصرانى و صابى اگر
ايمان بخدا و قيامت داشته و اعمال خوب