ظاهرا مراد از آيه احتمال اول است و آن در اثبات قدرت خدا قويتر است.
يعنى: مىبينيد كه آسمانها را بىستون بالا برده. و اين با روايت فوق منافى نيست
زيرا روايت ناظر بنامرئيهاست گرچه احتمال دوم را تأييد ميكند.
إِنَّها عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ. فِيعَمَدٍمُمَدَّدَةٍهمزه: 8 و 9. آتش بر آنها
بسته شده در ستونهاى كشيده. رجوع شود.
وَ أَثارُوا الْأَرْضَ وَعَمَرُوهاأَكْثَرَ مِمَّاعَمَرُوهاروم: 9. زمين را زير رو و
آباد كردند بيش از آنچه اينها آباد كردند. عمر (بر وزن عنق و فلس) دوران زندگى و
مدت آبادى بدن بوسيله حيات و روح است.وَ مِنْكُمْ مَنْ
يُرَدُّ إِلى أَرْذَلِالْعُمُرِنحل: 70. عمر در آيه بر وزن (عُنُق) است و در آيهلَعَمْرُكَإِنَّهُمْ لَفِي
سَكْرَتِهِمْ يَعْمَهُونَحجر: 72. بر وزن (فلس) است طبرسى و راغب گويند: هر دو وزن بيك معنى
است ولى قسم مخصوص بوزن (فلس) است. علت آن اخفّ بودن فتح ميباشد.
در تمام قرآن فقط در اين آيه بعمر حضرت رسول صلّى اللّه عليه و آله
سوگند ياد شده ابن عباس گويد: خدا احدى را گراميتر بخود از محمد صلّى اللّه عليه و
آله نيافريده و نشنيدم خدا بزندگى كسى قسم بخورد جز بحيات آنحضرت.