4. حتما حتما دو بار در زمين فساد و طغيان بزرگ ميكنيد.
عالى: بالا و طاغى مثلجَعَلْناعالِيَهاسافِلَهاهود: 82. بالاى ديارشان را
پائين آن قرار داديم يعنى زير و زبر كرديم. ايضاعالِيَهُمْثِيابُ سُندُسٍ
خُضْرٌ وَ إِسْتَبْرَقٌانسان: 21.
و مثلإِنَّ فِرْعَوْنَلَعالٍفِي الْأَرْضِيونس: 83. فرعون طاغى است در
زمين.
ايضا بمعنى رفيع و برتر است نحوفِي جَنَّةٍعالِيَةٍحاقه: 22. كه ظاهرا رفعت و
برترى مراد است و مثلوَ كَلِمَةُ اللَّهِ هِيَالْعُلْياتوبه: 40 كه بمعنى برتر است.
عُلى (بر وزن جدا) جمع عليا است يعنى مرتفع و بلندتَنْزِيلًا مِمَّنْ
خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّماواتِالْعُلىطه: 4.
قرآن نازل شده است از جانب خدائيكه زمين و آسمانهاى بلند را آفريده.
ايضافَأُولئِكَ لَهُمُ الدَّرَجاتُالْعُلىطه:
75.
علوّ: بمعنى ارتفاع است مثل عتوّ و در معنى تكبّر و طغيان نيز بكار
رود مثلوَلَتَعْلُنَعُلُوًّاكَبِيراًكه گذشت.
تعالى:فَتَعالَىاللَّهُ عَمَّا يُشْرِكُونَاعراف: 190. تعالى فعل است از
تفاعل يعنى برتر و بالاتر است خدا از آنچه شرك ميورزند. راغب گويد تفاعل در آن
براى مبالغه است.
تعال (بفتح لام) فعل امر است از تفاعل يعنى بيا بالا اصلش آنست كه
كسى از بالا كسى را كه در پائين است ندا كند و بگويد: تعال. سپس در اثر كثرت
استعمال بمعنى «بيا»
بكار رفته اعم از آنكه ندا شده در بالا باشد يا پائين يا مساوى با
منادى چنانكه در اقرب الموارد و مفردات گفته است.