«قرار» در اين دو آيه مصدر است.

و در آيه‌ جَهَنَّمَ يَصْلَوْنَها وَ بِئْسَ‌ الْقَرارُ ابراهيم: 29. ثُمَّ جَعَلْناهُ نُطْفَةً فِي‌ قَرارٍ مَكِينٍ‌ مؤمنون: 13. و نظائر آن بمعنى قرارگاه ميباشد.

قَرَّتْ‌ عَيْنُهُ يعنى چشمش آرام گرفت آن كنايه از شادى است در اقرب الموارد گويد: «قَرَّتْ‌ عينه» يعنى چشمش از شادى خنك شده گريه‌اش قطع گرديد اشكش خشكيد در مفردات آمده «قَرَّتْ‌ عينه‌ تَقَرُّ:

سرّت».

«قُرَّةُ عين» چيزيست كه سبب سرور و شادى باشد وَ قالَتِ امْرَأَتُ فِرْعَوْنَ‌ قُرَّتُ‌ عَيْنٍ لِي وَ لَكَ‌ قصص: 9.

زن فرعون گفت: اين طفل مايه سرور و روشنى چشم من و تو است.

رَبَّنا هَبْ لَنا مِنْ أَزْواجِنا وَ ذُرِّيَّاتِنا قُرَّةَ أَعْيُنٍ‌ فرقان: 74. خدايا زنان و فرزندان ما را مايه خوشحالى و روشنى چشم ما گردان.

فَرَجَعْناكَ إِلى‌ أُمِّكَ كَيْ‌ تَقَرَّ عَيْنُها وَ لا تَحْزَنَ‌ طه: 40. پس تو را بمادرت برگردانديم تا شاد گردد و محزون نباشد.

إِقْرَار: بمعنى اثبات شى‌ء است‌ وَ نُقِرُّ فِي الْأَرْحامِ ما نَشاءُ إِلى‌ أَجَلٍ مُسَمًّى ... حجّ: 5. آنچه را كه ميخواهيم تا مدّت معين در ارحام نگاه ميداريم، اقرار بتوحيد و نبوت و امثال آن برقرار كردن و اظهار ثابت بودن آنهاست. ثُمَ‌ أَقْرَرْتُمْ‌ وَ أَنْتُمْ تَشْهَدُونَ‌ بقره: 84. سپس در حاليكه حاضر بوديد اقرار كرديد و بثابت بودن آن اذعان نموديد.

اسْتِقْرَار: ثابت شدن‌ فَإِنِ‌ اسْتَقَرَّ مَكانَهُ فَسَوْفَ تَرانِي‌ اعراف: 143.

اگر در جايش ثابت ماند پس زود مرا خواهى ديد.

مُستَقَرّ محل قرار گرفتن‌ وَ لَكُمْ فِي الْأَرْضِ‌ مُسْتَقَرٌّ وَ مَتاعٌ إِلى‌ حِينٍ‌ بقره: 36. براى شما در زمين تا مدتى قرارگاه و متاع هست.