جنگ ارمنيه و آذربايجان شركت كرده بود ديد ميان مسلمين اختلاف قراآت زياد شده چون بمدينه برگشت دستگاه خلافت را از اين خطر مطّلع ساخت.

خليفه دستور داد قرآنى را كه بدستور ابو بكر نوشته بودند و نزد حفصه دختر عمر بود بامانت گرفتند، پنج نفر از قرّاء را كه يكى زيد بن ثابت بود مأموريت داد تا نسخه‌هائى از آن بردارند تا اصل ساير نسخه‌ها قرار گيرد، چندين نسخه از روى آن نوشته شد، يكى در مدينه ماند، يكى را بمكّه، يكى را بشام، يكى را بكوفه، يكى را ببصره و بقولى يكى را به يمن و يكى به بحرين فرستادند و اين نسخه‌ها را مصحف امام ميخواندند كه اصل ساير نسخه‌ها بود آنگاه عثمان دستور داد ساير قرآنها را كه بدست مردم در ولايات بود جمع آورى كرده و هر چه بمدينه رسيد سوزاندند.

در تاريخ قرآن هست: عثمان مصحف عبد اللّه بن مسعود و سالم مولى ابى حذيفه را گرفت و بآب شست و نيز نقل ميكند كه 12 نفر از صحابه در مجلس مشورت اين كار شركت داشته‌اند و نيز نقل ميكند كه ابى بن كعب و عبد اللّه بن مسعود و سالم با اين كار مخالفت كردند ولى عثمان برأى على بن ابى طالب عليه السّلام اين كار را كرد.

نگارنده گويد در تاريخ كامل ضمن حوادث سال 30 هجرى نقل شده:

چون امير المؤمنين عليه السّلام در زمان خلافت وارد كوفه شد مردى برخاست و از عثمان انتقاد كرد كه مردم را بر يك مصحف وادار كرد امام عليه السّلام صدا زد: ساكت شو در حضور ما و با رأى ما آنكار كرد اگر بجاى عثمان بودم من نيز همان كار را ميكردم، معلوم ميشود كه امير المؤمنين عليه السّلام بصلاحيت اين عمل رأى داده و حق هم همان بوده است.

رجوع شود به تاريخ كامل، تاريخ قرآن، قرآن در اسلام، تاريخ آداب‌