قرء بمعنى وقت معلوم است لذا بطهر و حيض اطلاق شده زيرا هر يكى را وقتى هست.

ايضا در نهايه نقل شده كه رسول خدا صلّى اللّه عليه و آله بزنى فرمود:

«دَعِي الصَّلَوةَ أَيَّامَ‌ أَقْرَائِكِ‌».

در اين حديث مراد از قرء حيض است اين حديث در مجمع نيز آمده است.

مراد از قروء در آيه شريفه نزد ما اماميّه طهرها است چنانكه طبرسى رحمه اللّه در مجمع و جوامع الجامع تصريح كرده است قول زيد بن ثابت، ابن عمر، مالك، شافعى و اهل مدينه نيز چنين است ولى ديگران آنرا حيض گفته‌اند و دليلشان حديث فوق است.

و نيز اهل سنت از على عليه السّلام نقل كرده‌اند كه فرمود:

«إِنَ‌ الْقُرْءَ الْحَيْضُ».

در الميزان فرموده: على هذا اظهر آنست كه بمعنى طهر باشد زيرا آن حالت جمع شدن خون (در شكم زن) است و بعد در حيض استعمال شده زيرا آن حالت بيرون ريختن بعد از جمع است (انتهى). در تفسير عيّاشى از زراره از امام باقر عليه السّلام نقل شده: اقراء طهرهاست و فرمود: قرء ما بين دو حيض است «الْأَقْرَاءُ هِيَ الْأَطْهَارُ وَ قَالَ: الْقُرْءُ مَا بَيْنَ الْحَيْضَتَيْنِ» در مجمع و تفسير عياشى از زراره نقل شده، گويد: از ربيعة الرأى شنيدم ميگفت: رأى من آنست اقرائيكه خدا در قرآن فرموده طهراند ما بين دو حيض و حيض مراد نيست.

گويد: محضر حضرت باقر عليه السّلام وارد شده قول ربيعه را نقل كردم، فرمود:

دروغ ميگويد رأى خودش نيست از على عليه السّلام بوى رسيده است. گفتم اصلحك اللّه آيا على عليه السّلام چنين ميفرمود؟

فرمود: آرى ميفرمود قرء طهر است.

زن خون را در آنحال در شكم جمع ميكند و چون حائض گرديد بيرون مى‌ريزد. گفتم: اصلحك اللّه مردى در حال طهر طلاق داده بدون جماع با دو شاهد عادل فرمود چون زن بحيض سوم داخل شود عده‌اش منقضى است شوهران بر او حلال‌اند، گفتم: اهل عراق روايت ميكنند از على عليه السّلام كه‌