بقوم خويش گفت: «يا قَوْمِ ادْخُلُوا الْأَرْضَ الْمُقَدَّسَةَ» مرادش جنگ بود زيرا در جواب گفتند: ... فَاذْهَبْ أَنْتَ وَ رَبُّكَ‌ فَقاتِلا إِنَّا هاهُنا قاعِدُونَ‌ مائده: 24. يا آنوقت كه پس از در گذشت موسى بنى اسرائيل بپيامبرشان گفتند: ابْعَثْ لَنا مَلِكاً نُقاتِلْ‌ فِي سَبِيلِ اللَّهِ‌ بقره: 246. ولى از آيات بعدى روشن ميشود كه جنگ تعرّضى نبوده است و نيز لشكركشى سليمان عليه السّلام بمملكت سباء كه در نامه خويش نوشت: أَلَّا تَعْلُوا عَلَيَّ وَ أْتُونِي مُسْلِمِينَ‌ نمل: 31. و آنگاه كه بنماينده ملكه فرمود: ارْجِعْ إِلَيْهِمْ فَلَنَأْتِيَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِها وَ لَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْها أَذِلَّةً وَ هُمْ صاغِرُونَ‌ نمل: 37. ولى آيه اول روشن ميكند كه آنها را ابتدا باسلام دعوت كرده است.

جهاد محبوب‌

هيچ قيام حق در جهان بدون كشت و كشتار پيش نرفته و پيروز نشده است مسالمت آن قدرت را ندارد كه دست مخالفان آزادى و بشريّت را كوتاه كند بايد زور و جنگ وارد ميدان شود وَ لَوْ لا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَفَسَدَتِ الْأَرْضُ‌ بقره: 251.

سرنوشت قيام‌هاى حق خواهانه در ميدانهاى جنگ تعيين شده است قيام كنندگان تا دست باسلحه نبرده‌اند پيروز نشده‌اند، شكست اخير اسرائيل، آزادى الجزاير، آزادى امريكا، انقلاب فرانسه، آزادى كوبا، استقلال ويتنام و غيره و غيره همه با شمشير و جنگ صورت گرفته است.

اينكه مسيحى‌ها ميگويند: اسلام با شمشير پيشرفت و بزور بر مردم تحميل شد خيال خامى است بيشتر استناد آنها برسالت چند ساله يا چند ماهه عيسى عليه السّلام است ولى آنحضرت مجالى براى جنگ نيافته است ولى پس از وى ديديم مسيحيّت صلحجو براى پيش بردن اهداف خود بنام اصلاح جوئى چه خونريزى‌ها براه انداخت، جنگهاى صليبى و غيره را بنظر آوريد و بريش اين هوچيگران بخنديد.